نانسي پلوسي، سخنگوي كنگره و ديگر رهبران دسته‌چپي دموكرات در طول 4 سال زمامداري خود در كنگره، بيشترين تمركز خود را روي منطقه خاورميانه گذاشتند و به اصطلاح براي رسيدن به اعتدال از ابزارهاي نظامي‌گري، سركوب و تنبيه حداكثر استفاده را كردند.

به طور برجسته پلوسي و ديگر رهبران دموكرات درخواست‌هاي گروه‌ها و سازمان‌هاي متعدد مدافع صلح و حقوق بشر را براي مشروط كردن كمك‌هاي نظامي آمريكا به اسرائيل و ديگر كشورهاي اين منطقه كه استانداردهاي اوليه حقوق بشر را ناديده مي‌گيرند، رد كردند. بعلاوه در واكنش به اعلام نگراني شوراي حقوق بشر سازمان ملل از نقض آشكار حقوق انساني توسط رژيم صهيونيستي و ديگر متحدان آمريكا در منطقه، پلوسي و متحدان وي اختصاص هر گونه كمكي را از سوي اين كشور به بودجه سالانه اين شورا ممنوع كردند، در حالي كه همه اعضاي سازمان ملل موظف به حمايت از اين نهاد براي انجام تعهدات خود هستند.اين كه دموكرات‌ها به صورت رسمي از مخالفت ديرينه خود با تشكيل دولت فلسطيني در دهه 90 دست كشيده بودند، مساله بغرنج ديگري بود. با اين حال فرمان تخصيص بودجه براي عمليات‌هاي خارجي كه باحمايت حزب دموكرات تصويب شده است شامل چندين بند مشخص مي‌شد كه به صورت كاملا آشكاري با هدف جلوگيري از شكل‌گيري يك دولت پايدار فلسطيني در كنار رژيم صهيونيستي طراحي شده بود.

پشتيباني از مسابقه تسليحاتي

در حالي كه كارشناسان تسليحاتي و ديگر ناظران معتقدند هم‌اكنون خاورميانه تبديل به يك انبار پر از سلاح شده است، پلوسي و حزب دموكرات آشكارا اعلام داشتند از نظر آنان منطقه هنوز به اندازه كافي مسلح نيست و آمريكا بايد همچنان به ايفاي نقش خود به عنوان تامين‌كننده تسليحات براي بيشتر دولت‌هاي منطقه ادامه دهد. در زماني كه به دليل ركود اقتصادي حاكم بر آمريكا بسياري از معلمان، كارگران، مددكاران سلامت و بسياري ديگر از شهروندان اين كشور كار خود را به خاطر عدم حمايت‌هاي دولتي از دست مي‌دهند، حزب دموكرات ميلياردها دلار از درآمدهاي مالياتي اين كشور را صرف كمك نظامي به رژيم صهيونيستي و همسايگان عرب آن مي‌كند و آنان را به سلاح‌هاي فوق‌پيشرفته تسليح مي‌نمايد.

پلوسي و حزب دموكرات بتازگي اعلام كردند كه هرگز درخواست عفو بين‌الملل و ديگر گروه‌هاي حقوق بشر براي تعليق كمك‌هاي نظامي آمريكا به اسرائيل را نخواهند پذيرفت. ارتش رژيم صهيونيستي سال گذشته از سلاح‌هاي ساخت آمريكا در جنايات جنگي در طول تجاوز به نوار غزه استفاده كرد كه بسياري از گروه‌هاي حقوق بشري را واداشت از آمريكا بخواهند در مورد مسلح كردن اسرائيل به جنگ‌افزارهاي فوق‌پيشرفته بازنگري كند. با وجود كاهش شديد بودجه عمومي بسياري از برنامه‌هاي داخلي، دموكرات‌ها در كنگره به افزايش كمك‌هاي نظامي به اسرائيل تا مرز 4‌/‌3 ميليارد دلار راي دادند. علاوه براين، در حالي كه به طور معمول كمك‌هاي مالي ـ نظامي خارجي بايد فرآيندي چندين ماهه را طي كند، كنگره اختصاص اين بودجه را تنها پس از 30 روز از تصويب قانوني دانست؛ مساله‌اي كه كابينه راست‌گراي نتانياهو را قادر مي‌سازد تا به صورت مستقيم اين بودجه را از خزانه دولت آمريكا تحصيل كند.

علاوه بر كمك نظامي به رژيم صهيونيستي، آمريكا 3‌/‌1 ميليارد دلار نيز به ديكتاتوري حسني مبارك در مصر، 235 ميليون دلار به پادشاهي اردن و 12 ميليون دلار نيز به رژيم سركوبگر تونس كمك نظامي مي‌كند. تنها كشور ديگري كه خارج از اين منطقه مشمول كمك‌هاي نظامي آمريكا در اين قانون مي‌شود، كلمبياست كه بدترين وضعيت حقوق بشر را در بين دولت‌هاي آمريكاي لاتين دارد. كنگره همچنين كمك نظامي اندكي كه سال گذشته براي لبنان در نظر گرفته بود را در تلافي درگيري مرزي بين يك سرباز اسرائيلي و 3 لبناني كه منجر به كشته شدن اين سرباز شد، قطع كرد. در عوض، در واكنش به جنگ سال 2006 اين رژيم كه منجر به كشته شدن حداقل 800 غيرنظامي لبناني شد، كنگره كمك نظامي به رژيم صهيونيستي را حتي افزايش داد؛ مساله‌اي كه نشان مي‌دهد براي اين سياستمداران، قتل صد‌ها غيرنظامي لبناني توسط سلاح‌هاي آمريكايي كاملا قابل تحمل است، ولي تنها مرگ يك سرباز اسرائيلي به هيچ وجه قابل پذيرش نيست.

كارشكني در مسير دولت فلسطيني

وقتي دولت‌هاي اروپايي به اين نتيجه رسيدند كه نوعي اتحاد ملي بين جنبش فتح و بخشي از اعضاي ميانه‌رو‌ حماس براي پيشرفت فرآيند صلح لازم است، پلوسي و همقطارانش تلاش كردند در مسير اين تلاش‌ها كارشكني كنند. درحالي كه دموكرات‌ها هيچ‌ قصدي براي محدودسازي ميلياردها دلار كمك به كابينه ائتلافي رژيم صهيونيستي كه از احزاب افراط‌گراي دست راستي تشكيل شده كه حتي موجوديت فلسطيني‌ها را به رسميت نمي‌شناسند، ندارند. در همان حال ضمن انكار خشونت‌هاي اين رژيم، خلع‌سلاح فلسطينيان و پذيرش موافقت‌نامه‌هاي پيشين ازجمله نقشه راه را از شروط ابتدايي حمايت از فلسطينيان عنوان مي‌كنند. در واقع موافقت‌نامه نقشه راه آشكارا تمام شهرك‌سازي‌هاي جديد اين رژيم را ممنوع اعلام كرده است، اما رژيم صهيونيستي هيچ اهميتي براي اين مساله قائل نبوده و به شهرك‌سازي‌هاي غيرقانوني خود ادامه مي‌دهد. دموكرات‌هاي كنگره از فلسطينيان انتظار دارند براي آن كه از حمايت آنان برخوردار شوند به تمام مفاد اين توافق‌نامه پايبند بمانند.

به زبان ديگر، از ديد پلوسي و ديگر رهبران حزب دموكرات در كنگره، فلسطينيان در مواردي چون تشكيل دولت، امنيت يا تعهدات بين‌المللي داراي حقوق برابري با اسرائيلي‌ها نيستند. دموكرات‌ها در واقع در مسير هر دولت فلسطيني كه كمترين مخالفتي با اشغالگري‌هاي رژيم صهيونيستي داشته باشند سنگ‌اندازي مي‌كنند، اما هيچ مشكلي با پرداخت ميلياردها دلار پول ماليات مردم آمريكا به رژيم اسرائيلي كه بشدت نژادپرست و ضد فلسطيني است، ندارند. تنها واژه‌اي كه مي‌تواند چنين استانداردهاي دوگانه‌اي را توضيح دهد يك كلمه است: تبعيض‌ نژادي‌.

اقدامات عليه پناهندگان فلسطيني

كمك‌به مهاجران و پناهندگان موضوعي ديگر است كه گرايشات ضدفلسطيني پلوسي و ديگر رهبران دموكرات را آشكار مي‌سازد. چندين جمعيت مهاجر در سراسر جهان وجود دارند كه سازمان ملل با همراهي ايالات متحده به آنها ياري مي‌رساند. از برجسته‌ترين عمليات‌هاي امدادرساني به پناهندگان مي‌توان به اقدامات مربوط به مهاجران رواندايي، كرد، كنگويي، افغاني، عراقي، سوماليايي و ديگر مناطقي كه گروه‌هاي تروريستي در آن كشورها‌فعاليت دارند يا سال‌هاي پيش فعاليت داشته‌اند، اشاره كرد. با اين حال پلوسي و دموكرات‌ها براي محروم كردن آوارگان فلسطيني از اين كمك‌ها به وزارت خارجه دستور داده‌اند با سازمان ملل همكاري كنند تا بتوانند استراتژي جديدي را بيابند كه از طريق آن بتوانند كساني را كه معرض اقدامات تروريستي قرار دارند، شناسايي كنند.

نكته: حزب دموكرات مي‌توانست با حمايت از طرفين ميانه‌رو‌ فلسطيني و اسرائيلي از داشتن اكثريت در كنگره و كاخ سفيد نهايت استفاده را ببرد، اما در عوض پلوسي و ديگر رهبران كنگره به حمايت بيش از حد از جنگ‌افروزي‌ تندروهايي چون نتانياهو پرداختند

با وجود چنين كمك‌هاي اندكي كه بشدت مشروط و به صورت غيرمستقيم براي بيش از 3 ميليون پناهجوي فلسطيني در كشورهاي مجاور در نظر گرفته شده، طرح‌هاي تصويبي توسط كنگره در دوره پلوسي تضمين مي‌كرد كمك‌هاي اين كشور به مهاجران يهودي كه در مناطق اشغالي فلسطين اسكان مي‌يابند كمتر از 30 ميليون دلار در سال نباشد.

در سال‌هاي اخير رژيم صهيونيستي به طور متوالي درصدد تشويق يهوديان سراسر جهان به مهاجرت به شهرك‌هاي غصب شده در مناطق كرانه باختري و بلندي‌هاي جولان در فلسطين اشغالي است. توسعه اين شهرك‌سازي‌ها كاملا مغاير با قطعنامه‌هاي شوراي امنيت سازمان ملل و ديوان دادگسترى بين‌المللى است. كاملاً آشكار است كه كمك‌هاي دولت آمريكا به مهاجران اسرائيلي اين شهرك‌ها در راستاي اهداف رژيم نامشروع اسرائيل و به قصد تشويق هرچه بيشتر مهاجرت يهوديان به اراضي اشغالي فلسطين و سوريه صورت مي‌پذيرد و از اين رو احتمال شكل‌گيري هرگونه صلح پايداري را در منطقه كمرنگ مي‌كند.

البته كمك مالي مشروط دولت آمريكا به آوارگان فلسطيني منطقه كرانه باختري حتي به دولت خودگردان فلسطيني به رهبري محمود عباس ـ كه متحد نزديك آمريكاست ـ نيز داده نمي‌شود. در عوض كمك‌هاي اقتصادي به اسرائيل از قديم مستقيم به اين رژيم داده مي‌شود و به طور متوسط بيش از 15 برابر كمك‌هاي تخصيصي به فلسطينيان است. در حالي كه درآمد سرانه فلسطينيان در مناطق كرانه باختري و نوار غزه چيزي كمتر از يك بيستم درآمد سرانه اسرائيلي‌هاي يهودي است. در واقع دولت آمريكا به اسرائيل كمك مي‌كند تا براي شهروندان خود، بودجه لازم جهت مراقبت‌هاي پزشكي در سراسر دنيا، هزينه‌هاي سنگين تحصيلات دانشگاهي و ديگر برنامه‌هاي دولتي را تامين كند، در حالي كه حتي كنگره و دولت آمريكا قادر نيستند همين امكانات را براي شهروندان خودشان تامين كنند. تخصيص بودجه امسال بشدت نيازمند طي شدن مراحل پيچيده و سخت بوده و بررسي‌هاي شديد، گزارش‌هاي مو به مو و قوانين مميزي سنگين را در پي داشته است. همچنين شرايطي مانند عدم كمك به سازمان خبر پراكني فلسطين وضع شده است كه در مورد هيچ ملت ديگري مشابه آنها وجود ندارد. باوجود پيشرفت‌هاي محسوسي كه سلام فياض، نخست‌وزير دولت خودگردان در مبارزه با فساد دولتي داشته است، پلوسي و دموكرات‌ها شرط و شروط و حسابرسي‌هاي بسيار بي‌رحمانه‌اي را به منظور دريافت كمك‌ از آمريكا براي دولت خودگردان وضع كرده‌اند، چيزي كه از زمان دولت بسيار فاسد ياسر عرفات تاكنون سابقه نداشته است.

هدف نهايي دموكرات‌ها از اين اقدامات هرچه سخت‌تر كردن شرايط براي فلسطينياني است كه همين حالا نيز از محاصره توسط حكومت تحت حمايت آمريكا رنج مي‌برند و از حداقل نياز مراقبت‌هاي بهداشتي، آموزشي، مسكن و توسعه اقتصادي بي‌بهره هستند.

مخالفت با دولت فلسطيني

با اين‌كه ايالات متحده بزرگ‌ترين پشتيبان سياسي، اقتصادي و نظامي دولت‌هاي سركوب‌گر در خاورميانه ـ ازجمله حكومت‌هاي كاملا سلطنتي، دولت‌هاي نظامي و ارتش‌هاي اشغالگر ـ در جهان به شمار مي‌آيد بسيار عجيب به نظر مي‌رسد، زيرا غير دموكرات‌ترين دولت‌هاي جهان نيز براي تخصيص بودجه مصوب ‌ دولت خودگردان چنين شروطي تعيين نمي‌كنند.

مسائلي از قبيل قوه قضاييه مستقل، احترام به حقوق شهروندان و بسياري ديگر از شروط كه دولت نيم‌بند خودگردان با شرايط فعلي هرگز نمي‌تواند چنين شرايطي را برآورده كند و پيام تلويحي آن براي اين دولتمردان تنها حذف اين كمك‌ها خواهد بود؛ همچنين اين حمايت‌ها منوط به رعايت ليست بلندبالايي از معيارها از سوي فلسطينيان شده است كه از آن به عنوان الزامات امنيتي اسرائيل ياد مي‌شود؛ شرايطي كه در مورد هيچ ملت ديگري در جهان اجرا نمي‌شود.يكي از اهداف ديگر پلوسي و ديگر رهبران دموكرات سرپوش نهادن بر آرزوي ديرين فلسطينيان براي بازپس‌گيري بخش عرب‌نشين شرق بيت‌المقدس است كه از زمان جنگ اعراب و اسرائيل در سال 1967 به اشغال اين رژيم درآمده است. علاوه بر اهميت مذهبي كه شهر بيت‌المقدس براي فلسطينيان مسلمان و مسيحي دارد، اين شهر از قديم به عنوان مهم‌ترين مركز فرهنگي، اقتصادي، سياسي و آموزشي نزد فلسطينيان از اهميت خاصي برخوردار بوده و همچنين بزرگ‌ترين جمعيت فلسطيني را در سراسر دنيا در خود دارد. به دليل اهميت بسيار زياد اين شهر هم براي فلسطينيان و هم اسرائيلي‌ها هرگونه صلح پايداري نيازمند شناسايي اين شهر به عنوان پايتخت هر دو كشور اسرائيلي و فلسطيني خواهد بود.

حزب دموكرات مي‌توانست با حمايت از طرفين ميانه‌رو‌ فلسطيني و اسرائيلي از داشتن اكثريت در كنگره و كاخ سفيد نهايت استفاده را ببرد، اما در عوض پلوسي و ديگر رهبران كنگره بدون هيچ مخالفتي از سوي اوباما و كاخ سفيد به حمايت بيش از حد از جنگ‌افروزي‌ تندروهايي چون نتانياهو و در همان حال تنبيه ميانه‌روهايي چون محمود عباس و فياض پرداختند. اكنون جمهوريخواهان آماده هستند تا اين سياست فاجعه‌بار را با شدت بيشتري در آينده پي گيرند.

truth-out.org / مترجم: محمد علي ماندگاري

در پي شکايت يک پناهجوي افغاني، دادگاه حقوق بشر اروپا در استراسبورگ دولت‌هاي بلژيک و يونان را به دليل "رفتار غير انساني با يک پناهجو" محکوم کرد.

به گزارش دويچه وله، پناهجوي افغاني در سال 2009 از طريق يونان به بلژيک رفته و تقاضاي پناهندگي کرده بود. وزارت کشور بلژيک اما اين پناهجو را به يونان بازگرداند.

بر اساس مدارکي که به دادگاه ارائه شده، پناهجوي افغاني در يونان زنداني شده و مورد اذيت و آزار قرار گرفته است.

در حکم دادگاه حقوق بشر اروپا آمده است که مقامات بلژيک از "رفتار غيرانساني" ماموران يوناني با پناهجويان آگاهند و نبايد متقاضيان پناهندگي را به آن کشور باز گردانند.

در اين حکم همچنين آمده است که بلژيک و يونان بايد 38 هزار يورو به عنوان خسارت به پناهجوي افغاني بپردازند.

شكست آمريكا در دستگيري اسامه بن لادن در حالي كه به ندرت تصوير يا فيلمي از وي طي سال‌هاي اخير منتشر مي‌شود سبب به وجود آمدن تئوري‌هاي متفاوت و در مواردي عجيب درباره مخفيگاه وي شده است.

به گزارش ايسنا، به نوشته روزنامه ديلي تلگراف‌، سازمان اطلاعات مركزي آمريكا (سيا) اعتقاد دارد كه رهبر القاعده جايي در مناطق كوهستاني قبيله نشين در شمال غرب پاكستان پنهان شده است، هرچند كه مقام‌هاي امنيتي آمريكا قبول دارند كه سال‌هاست كه مدرك محكمي در ارتباط با مخفيگاه دقيق وي به دست نيامده است.

مقام‌هاي آمريكايي از مناطق چيترال،‌ خرم و وزيرستان به عنوان مخفيگاه‌هاي احتمالي بن لادن نام مي‌برند و معتقدند كه افراد محلي و شايد برخي از اعضاي سرويس‌هاي اطلاعاتي پاكستان از وي محافظت مي‌كنند.

در ماه فوريه سال 2009 يك استاد دانشگاه رشته جغرافيا در كاليفرنيا از تكنيك‌هاي رياضي گونه‌اي براي تشخيص مخفيگاه بن لادن استفاده كرد و با اين روش سه خانه را در منطقه پاراچنار در 12 مايلي مرز افغانستان به عنوان اقامتگاه‌هاي احتمالي مشخص كرد.

توماس گيلزپي‌، پژوهش خود را در اين زمينه به تعيين فاكتورهاي مورد نياز بن لادن يعني امنيت‌، برق، سقف بلند براي تجهيز اتاق خود و اختصاص دادن اتاق‌هايي به منظور اقامت محافظانش‌ محدود كرد.

يكي از اعضاي بازداشت شده طالبان در پاكستان به بازجوهايش گفته است كه بن لادن در سال 2009 در شرق افغانستان و درايالت غزني ديده شده است.

بسياري نيز اعتقاد دارند كه بن لادن مدتها است كه مرده و پيام‌هاي منتشر شده منسوب به وي قلابي است.

همچنين گزارش‌هايي نيز مبني بر كشته شدن بن لادن در جريان عمليات‌ها در منطقه تورا بورا پس از شروع حمله آمريكا به افغانستان يا مرگ وي در اثر بيماري حصبه در پاكستان منتشر شد.

تئودور تسو گوتنبرگ، وزير دفاع آلمان زير فشار سنگيني قرار گرفته است. سه حادثه در افغانستان و يک کشتي‌ آموزشي نيروي دريايي موجي از انتقادات به گوتنبرگ را برانگيخته است. گوتنبرگ وعده داده است که در اسرع وقت، در همه‌ زمينه‌ها شفاف‌سازي کند.

اين روزها وزير دفاع آلمان، تئودور تسو گوتنبرگ که به تعريف و تمجيد عادت دارد، اوقات ناخوشايندي را سپري مي‌کند. او با سرسختي در تلاش است، سه اتفاق مهم را توجيه کند: سانسور نامه‌هاي نظاميان مستقر در افغانستان، کشته‌شدن يک سرباز آلماني در افغانستان و مرگ يک دانشجوي دختر دانشکده‌ افسري نيروي دريايي.

بر اساس گزارش‌هاي بي‌شمار رسانه‌هاي آلماني‌زبان و احزاب اپوزيسيون، گوتنبرگ با آگاهي کامل بر مرگ يک سرباز مستقر در افغانستان سرپوش گذاشته است. اين سرباز در دسامبر 2010 به ضرب گلوله‌ يکي از همراهانش کشته شده بود، اما وزارت دفاع در گزارش اين خبر، شيوه‌ مرگ سرباز را روشن اعلام نکرده است.

به گفته‌ راينر آرنولد، نماينده‌ پارلمان و کارشناس نظامي حزب سوسيال دموکرات آلمان، وزير دفاع در گزارش خود به پارلمان چنين وانمود کرده که علت مرگ اين سرباز يک تصادف بوده، تصادفي که خود او باعث بروز آن شده است.

کشتي "گورش فوک"، محلي براي اذيت و آزار دانشجويان افسري

کشته‌شدن يک دانشجوي دختر دانشکده‌ افسري به نام "سارا" که در ماه نوامبر 2010 در کشتي آموزشي "گورش فوک" اتفاق افتاد، باعث شد که رسانه‌ها و کارشناسان اجتماعي به شيوه‌‌‌ آموزشي در دانشکده‌ افسري نيروي دريايي نگاهي انتقادي بياندازند.

دانشجويان اين دانشکده بايد مدتي در کشتي‌هاي آموزشي تحت سخت‌ترين شرايط زندگي کنند. بسياري از کارشناسان معتقدند که اين شيوه‌ آموزش کهنه شده و در جهان امروز کاربردي ندارد.

يکي از اين کشتي‌ها "گورش فوک" است که به گفته‌ شماري از دانشجوياني که در اين کشتي خدمت کرده‌اند، تا کنون محلي براي اذيت و آزار کارآموزان بوده است.

وزير دفاع وعده داده است که در اين مورد کاملا روشنگري کند. او در نخستين اقدام، روز شنبه 22 ژانويه کاپيتان "گورش فوک" را برکنار کرد. علاوه بر اين، يک هيئت پارلماني از نمايندگان احزاب گوناگون تشکيل شده تا درباره‌ مرگ "سارا" و نيز شيوه‌ آموزش در "گورش فوک"، که در حال حاضر در آرژانتين لنگر انداخته، تحقيقات گسترده‌اي انجام دهد. پس از پايان تحقيقات، اين کشتي به آلمان بازمي‌گردد و تا اطلاع ثانوي در بندر برمن خواهد ماند.

سانسور نامه‌هاي سربازان مستقر در افغانستان

اواسط ماه ژانويه، شماري از سربازان آلماني مستقر در افغانستان، حين ديدار با هلموت کونيگزهاوس، نماينده‌ي ويژه‌ پارلمان آلمان در امور نظامي، به سانسور نامه‌هايشان اعتراض کردند. به گفته‌ کونيگزهاوس، تعداد زيادي از گيرندگان نامه‌هاي سربازان گله کرده‌اند که نامه‌ها سانسور شده‌اند و برخي حتي پاکت خالي به دستشان رسيده است.

از آنجا که خواندن يا سانسور نامه‌ ديگران در آلمان جرم محسوب مي‌شود، مدافعان حقوق شهروندي انتظار دارند که مسئولان سانسور نامه‌هاي سربازان به دادگاه کشانده شوند.

وزير دفاع آلمان اين اقدام ارتش را "غيرقابل تحمل" خواند و وعده داد که به‌زودي متخلفان را به سزاي اعمالشان برساند.

دويچه وله

با شعار سرنگوني دولت، نخستين گروه هزار نفره از راهپيمايان صبح يکشنبه وارد پايتخت تونس شدند. گروه‌هاي ديگر به سوي پايتخت در حرکت هستند. کاروان آزادي روز شنبه از شهرهاي مختلف آغاز شده است.

اين افراد به تظاهرکننده‌هايي پيوسته‌اند که با حضور در خيابان هاي پايتخت تونس در روزهاي اخير، خواهان استعفاي محمد الغنوشي، نخست وزير و اعضاي دولت موقت تونس شده اند.

راهپيمايي اعتراضي اين افراد، "کاروان آزادي" نام گرفته است. راهپيمايي اعتراضي از ديروز و از شهر "منزل بوزيان"، شروع شد. "منزل بوزيان" جايي است که اولين قرباني ناآرامي هاي تونس، در ماه دسامبر به دست نيروهاي امنيتي اين کشور کشته شد.

هماهنگ‌کننده‌هاي راهپيمايي کاروان آزادي گفته‌اند که در ادامه اعتراضشان، در بيرون محوطه ساختمان‌هاي دولتي در پايتخت تونس تحصن مي‌کنند.

آنها اعلام کرده‌اند که تا برکناري تمام وزيران وابسته به حزب حاکم سابق تونس، به اعتراضشان ادامه خواهند داد.

در عين حال، بر اساس گزارش رسانه‌هاي دولتي تونس،روز يكشنبه براي دو سياستمدار ارشد اين کشور که از متحدان رئيس جمهور سابق تونس به شمار مي‌روند، حکم بازداشت خانگي صادر شده است.

گفته شده است که اين دو نفر، عبدالله قلال، رئيس مجلس عليا و عبدالعزيز بن ضياء، از مشاوران رئيس جمهور سابق هستند.

معترضان در تونس در روزهاي اخير، خواستار استعفاي محمد غنوشي، رئيس دولت موقت تونس شده‌اند. آقاي غنوشي که در دولت سرنگون‌شده قبلي هم، نخست وزير بود، وعده داده است که بعد از برگزاري انتخابات در آينده نزديک، به فعاليت سياسي خود پايان خواهد داد.

انتظار مي‌رود که انتخابات تونس در شش ماه آينده برگزار شود.

اتحاديه عمومي کارگران تونس که مهم‌ترين اتحاديه صنفي اين کشور است، از تظاهرکننده‌هاي مخالف دولت موقت حمايت کرده است.

روز يکشنبه 23 ژانويه آخرين روز از سه روز عزاي عمومي براي کشته‌شدگان اعتراض‌هاي چند هفته اخير تونس است.

در شرايط کنوني، گمانه‌هايي درباره احتمال گسترش اعتراضات و ناآرامي‌ها از تونس به کشورهاي ديگر مطرح شده است.

روزشنبه در الجزاير، نيروي پليس با تظاهرکننده‌هاي مخالف دولت درگير شد. در جريان اين اعتراض‌ها، حدود 300 تظاهرکننده خواهان آزادي‌هاي بيشتر در الجزاير بودند.

در يمن هم تظاهراتي عليه دولت علي‌عبدالله صالح، رئيس جمهور اين کشور انجام شده است.

محمد الغنوشي که هدايت دولت موقت اين کشور را به عهده دارد، قبلا از اعضاي حزب حاکم سابق بود، ولي از آن خارج شده است.

تعدادي از وزيران دولت موقت، از جمله وزيران دفاع، کشور، دارايي، و امور خارجه هم در دولت پيشين تونس حضور داشتند، ولي الغنوشي تاکيد دارد که اين چند نفر "دست‌هايشان آلوده نيست." هرچند اين تاکيدهاي الغنوشي براي بسياري از چهره‌هاي مخالف دولت و نيز تظاهرکننده‌ها راضي‌کننده نبوده است.

روز شنبه نيروهاي پليس که تا حدود ده روز پيش در دفاع از دولت زين‌العابدين بن عزيز، با تظاهرکننده‌ها مقابله مي‌کردند، به جمع معترضان به دولت موقت تونس پيوستند.حضور اين نيروهاي پليس در بين تظاهرکننده‌ها، پيشرفت چشمگيري در روند تحولات اين کشور به شمار مي‌رود.

در گزارش‌هاي رسمي، تعداد افرادي که در جريان اعتراضات به دولت پيشين، کشته شدند، 78 نفر اعلام شده است، ولي بر اساس اعلام سازمان ملل متحد، در جريان اين اعتراض‌ها بيش از 100 نفر جان خود را از دست داده‌اند.

مقامات تونس وعده داده‌اند که تحقيقات لازم در باره مرگ اين تظاهرکننده‌ها انجام شود.

بر اساس گزارش‌ها، معلمان مدارس تونس هم در اعتراض به دولت موقت، در حال برنامه‌ريزي براي اعتصاب هستند. دانشگاه‌ها و مدارس تونس از آخرين روزهاي ناآرامي‌ها در اين کشور تعطيل شده‌اند و در صورت اعتصاب معلمان، بازگشايي مدارس با مشکل روبه‌رو مي‌شود.

تظاهرات و اعتراض‌ها به دولت زين‌العابدين بن علي در ماه دسامبر و در اعتراض به شرايط اقتصادي و سياسي در تونس شروع شد.

به طور مشخص، بخش قابل توجهي از اعتراض‌ها متوجه اعضاي خانواده رئيس جمهور سابق اين کشور بود. نزديکان بن علي به ثروت اندوزي و فساد آشکار در تونس شناخته مي‌شدند.

زين العابدين بن علي و همسرش، همزمان با اوج گرفتن اعتراض‌ها در روز 14 ژانويه به عربستان سعودي گريختند، ولي مقامات رسمي تونس اعلام کرده‌اند که 33 نفر از اعضاي خانواده بن علي بازداشت شده‌اند.

بي بي سي

«به نظر نمي‌رسد كه پاپ بنديكت شانزدهم در اظهارات اخيرش به طور اتفاقي و بدون هيچ قصد و منظوري از سازمان‌ها و جوامع مختلف براي بازگشت به ارزش‌ها و اصول اخلاقي دعوت به عمل آورده باشد بلكه اين اشاره اي غيرمستقيم به رسوايي هاي اخير سيلويو برلوسكني بوده است.»

به گزارش ايسنا، سايت اينترنتي راديو آلمان در تحليلي با اشاره به اظهارات اخير مقامات واتيكان با هدف دعوت به احياي اصول اخلاقي و با اشاره به رسوايي‌هاي سيلويو برلوسكني، نخست وزير ايتاليا، نوشته است:

«كليسا اكنون از شخصيت‌هاي كليدي در عرصه‌ سياست، مديريت و سيستم قضايي انتظار دارد كه قوانين اخلاقي را در نهايت كمال رعايت كرده و براي عدالت و قانون ارزش قائل باشند. اين سخنان پاپ و مقامات كليسا در حالي اظهار مي‌شود كه به نظر مي‌رسد اين اظهارات به منزله‌ عدم پذيرش قاطعانه‌ سيستم سيلويو برلوسكني نخست وزير ايتاليا باشد.

روزنامه كاتوليك "آونيره" نيز اخيرا به وضوح اعلام داشت، تنها در نظر گرفتن اين مساله كه فردي كه در راس قدرت است به برقراري رابطه جنسي با دختران كم سن و سال بپردازد، امري شرم آور و تكان دهنده است.

اكنون تنها نگاهي كوتاه به رسانه‌هاي ايتاليايي توجه را به رسوايي‌هاي اخلاقي برلوسكني بيش از پيش جلب مي‌كند. در شرايطي كه تمام اخبار رسانه‌اي اين كشور تحت تاثير اخبار مربوط به برلوسكني و روابط وي با دختران جوان است، اخبار فوري مرگ يكي ديگر از سربازان اين كشور در افغانستان توجهات را بيش از پيش جلب مي‌كند.

در شرايطي كه سربازان ايتاليا در افغانستان جان خود را به خطر مي‌اندازند، نخست وزير كشورشان اكنون درصدد توجيه سبك زندگي نه چندان موجه خود است. اين عدم هماهنگي در شرايطي بيش از پيش ناخوشايند مي‌نمايد كه بيش از 20 درصد جوانان ايتاليا از بيكاري رنج مي‌برند. نخست وزير ايتاليا با زنان جوان در پارتي‌هاي مختلف مشغول است و اقدام به دادن پول، جواهرات و آپارتمان به آن‌ها مي‌كند.

در حالي كه اقتصاد ايتاليا هنوز به حالت قبلي خود بازنگشته است، برلوسكني قبل از هر چيز در فكر سر و سامان دادن به شركت‌ها و موسسات خود مي‌باشد و نهايتا آن كه در حالي كه سيستم قضايي ايتاليا منتظر اصلاحات فوري است و برلوسكني قبل از هر مكان ديگر با سيستم قضايي و دادگاه ايتاليا سرگرم است، از هر فرصتي براي حفظ مصونيت قضايي خود استفاده مي‌كند.

يك ماه پيش نيز رئيس كنفرانس اسقف‌هاي ايتاليا بعد از آن كه برلوسكني توانست راي اعتماد پارلمان را به دست آورد، خواستار احترام به برلوسكني شده بود.

اين درحالي است كه از احترام مقام‌هاي كليسا در برابر برلوسكني خبري نيست. البته براي كليسا، رابطه با برلوسكني، يك ائتلاف همراه با شك و ترديد بوده است.

با وجود حضور دولتي چپ و ليبرال، هراس از جنگي فرهنگي مشابه آن چه كه در اسپانيا روي داد، همچنان وجود دارد. اسپانيا به عنوان كشوري مطرح است كه در آن از كمك‌هاي مالي براي آموزش‌هاي كليسايي و همين طور نهاد‌هاي اجتماعي كاسته شد.

اكنون ترس از پايان روابط بين دولت و كليسا در ايتاليا وجود دارد و اين مساله نيز رسوايي ديگري براي برلوسكني به حساب مي‌آيد. البته در كنار سبك زندگي اهانت آميز وي.

واتيكان، برلوسكني و در نتيجه دولت وي را رها كرده است؛ دولتي كه نماينده‌ واتيكان نيست، دولتي كه با سياست‌هاي خود در زمينه‌ مهاجرت و همين طور دوستي‌اش با معمر القذافي، رهبر ليبي بيش از پيش به خود آسيب رسانده است.

اكنون برلوسكني در كاخ دولتي خود تنها شده است و اكنون براي برنده شدن دربازي فينال مي‌جنگد. اكنون زمان به پايان رسيده است و نقطه‌ ابهامي كه باقي مانده است اين است كه زمان دقيق پايان اين بازي چه زماني خواهد بود.»

نخست وزير ايتاليا درپي رسوايي اخلاقي اخيرش و فشار مخالفان براي کناره گيري وي از حکومت اعلام کرد که از سمتش استعفا نمي دهد.

به گزارش مهر به نقل از روزنامه اتريشي استاندارد، "سيلويو برلوسکني" نخست وزير ايتاليا با انتقاد از دستگاه قضايي ايتاليا در موضوع تحقيق از وي گفت که استعفا نمي دهد.

نخست وزير 74 ساله ايتاليا معذرت خواهي براي رسوايي‌هاي اخلاقي و فسادهاي مالي بي شمارش را نيز مضحک خواند.

اين در حالي است که برلوسکني از نظر سياسي نيز تحت فشار قرار دارد. در دسامبر گذشته وي به شکل غافلگيرانه اي از راي عدم اعتماد در پارلمان جان سالم بدر برد. دادگاه قانون اساسي ايتاليا اخيرا مصونيت برلوسکوني را لغو کرد.

اعتراف يک دختر جوان به رابطه نامشروع با نخست وزير ايتاليا و جمع آوري 10 ميليون امضا عليه سيلويو برلوسکني، وي را در شرايط بسيار بغرنجي قرار داده است.
 

وزير امور خارجه فرانسه ضمن انتقاد و محكوم كردن ادامه شهرك سازي ها از سوي رژيم صهيونيستي در كرانه باختري ، حمايت پاريس را از تشكيل كشور مستقل فسطيني بطور رسمي اعلام كرد.

به گزارش ايرنا، روزنامه صهيونيستي يديعوت آحرونوت با اعلام اين خبر نوشت كه خانم ميشل اليوت ماري اين مطلب را در پايان ديدار روز گذشته از مناطق اشغالي مطرح كرده است.

وزير خارجه فرانسه گفته است كه كشورش از تاسيس كشور مستقل و دمكراتيك فلسطين در نزديك ترين زمان ممكن حمايت مي كند.

ميشل اليوت ماري همچنين تاكيد كرده است كه فرانسه شهرك سازي هاي رژيم صهيونيستي را در منطقه اشغالي كرانه باختري به رسميت نمي شناسد و اين ساخت و سازها بايد متوقف شود.

بدين ترتيب فرانسه نخستين كشور اروپايي است كه تشكيل كشور مستقل فلسطين را براساس مرزهاي قبل از سال 1967 كه كرانه باختري هنوز به اشغال صهيونيست ها درنيامده بود ، به رسميت شناخته است.

پيش از فرانسه ، برزيل ، آرژانتين ، بوليوي ، شيلي ، اكوادور ، اروگوئه و گويان نيز به جمع بيش از 130 كشوري پيوسته اند كه كشور مستقل فلسطيني را به رسميت مي شناسند و خواستار تاسيس فلسطين مستقل بر اساس مرزهاي پيش از سال 1967 هستند.

دبيرکل سابق آژانس و از سران مخالفان دولت مصر با حمايت از اعتراضات عليه حکومت سي ساله حسني مبارک تاکيد کرد که فريادها براي ايجاد اصلاحات در مصر شنيده نمي شود و حالا تنها راه تغيير آمدن به خيابان ها است.

به گزارش مهر ، محمد البرادعي دبيرکل سابق آژانس بين المللي انرژي هسته اي و برنده جايزه صلح نوبل با حمايت از اعتراضات گسترده عليه رژيم سي ساله مبارک اظهار داشت: من مدافع هرگونه درخواست صلح آميز براي دگرگوني در کشورم هستم.

وي که در گفتگو با هفته نامه «اشپيگل» سخن مي گفت، اظهار داشت: فريادهاي من براي ايجاد اصلاحات توسط رژيم مبارک نشنيده گرفته شد بنابراين تنها راه ريختن به خيابان ها است.

دبيرکل سابق آژانس بين المللي انرژي هسته اي اعتراضات مردمي عليه حکومت که قرار است سه شنبه آينده در مصر برگزار شود را رد نکرده و اظهار داشت: اينها جوانان و مردم بي صبري هستند که حالا مي خواهند عزم و اراده خود را نشان دهند.

البرادعي از رژيم مبارک نيز درخواست کرد تا با خشونت با اعتراض کنندگان رفتار نکند و شرايط را از اين که هست بدتر نکند. البرادعي همچنين خاطر نشان کرد که اين اعتراضات يک گلوله برفي است که مي تواند به يک بهمن مهيب تبديل شود.

موج اعتراضات و نارضايتي‌ها، از تونس به کشورهاي اردن و الجزاير نيز سرايت کرده است. هزاران نفر در تظاهرات عمان خواستار برکناري دولت و حل مشکلات معيشتي در اردن شدند. تظاهرات در پايتخت الجزاير نيز ده‌ها زخمي برجاي گذاشت.

هزاران تظاهرکننده در عمان، پايتخت اردن، خواستار برکناري دولت اين کشور شدند. تنها يک هفته پس از سقوط دولت بن‌علي در تونس به نظر مي‌رسد که موج اعتراض‌ها به ديگر کشورهاي منطقه نيز سرايت کرده است.

بخاطر افزايش بيکاري، گراني و مشکلات اقتصادي در اردن در روز جمعه 21 ژانويه هزاران شهروند اردني به نشانه اعتراض به سياست‌هاي دولت به خيابان‌هاي عمان آمدند. رهبران گروه‌هاي اپوزيسيون در اردن اعلام کردند که تا رسيدن به خواسته‌هاي خود دست از اعتراض برنخواهند داشت.

يکي از خواسته‌هاي محوري معترضان کناره‌گيري "سمير الرفاعي"، نخست‌وزير اردن، و تمامي وزيران کابينه وي است. تظاهرکنندگان همچنين مخالف انتصاب نخست‌وزير و دولت از سوي ملک عبدالله دوم، پادشاه اردن شدند. به گفته تظاهرکنندگان انتخاب دولت و نخست‌وزير بايد برعهده پارلمان اين کشور باشد.

در روز يک‌شنبه هفته گذشته 16 ژانويه نيز صدها نفر با بست‌نشيني در برابر پارلمان اين کشور دست به اعتراض زده بودند. دولت اردن براي آرام کردن اوضاع کشور بطور ناگهاني اعلام کرد که 125 ميليون دلار کمک‌هاي يارانه‌اي براي مواد غذايي و سوختي در نظر گرفته است و اين بسته کمکي همچنين براي مقابله با افزايش قيمت‌ها و به منظور اشتغال‌زايي در نظر گرفته شده است. به گفته شوراي اقتصاد اردن يک چهارم مردم اين کشور زير خط فقر زندگي مي‌کنند.

يکي از رهبران اخوان‌المسلمين اردن، گفت: «دولت به مردم دروغ مي‌گويد، آنها از يک‌سوي بهاي برخي کالاها را کاهش مي‌دهند، اما همزمان بر قيمت کالاهاي ديگر مي‌افزايند.» به گفته خبرگزاري‌هاي خارجي، دست‌کم 5 هزار نفر در پايتخت اردن در تظاهرات روز جمعه شرکت داشته‌اند.

تظاهراتي مشابه نيز از شهرهاي ديگر اردن نظير اربيد، زرقا و الکرک گزارش شده است. براساس خبرهاي رسيده، اين اعتراضات اغلب از سوي گروه‌هاي چپ، اتحاديه‌هاي کارگري و اخوان‌المسلمين در اردن سازماندهي شده است.

از آنجا ‌که مطالبات تظاهرکنندگان تنها ابعاد اقتصادي نداشته و خواسته‌هاي سياسي را نيز در برمي‌گيرد، در دربار ملک عبدالله دوم نيز نگراني از اوج‌گيري اعتراضات افزايش يافته است. تظاهرکنندگان اردني شعارهايي نيز به حمايت از مردم تونس سر دادند.

همام سعيد، يکي از رهبران اخوان‌المسلمين اردن، درباره وضعيت اين کشور گفت: «متاسفانه ما نيز با مشکلات مشابه‌اي همچون مردم تونس روبروهستيم. اين مشکلات تونس را به جنبش واداشت، ما نيز بايد به ستم پايان دهيم و آزادي و اراده ملي را از قيد وبندها برهانيم.»

عبدالهادي الفلاحت، نماينده اتحاديه کارگري اردن نيز تصريح کرد که «ما خواهان برکناري دولت و تقسيم عادلانه ثروت هستيم». در هفته گذشته نيز 50 نفر از اعضاي اتحاديه کارگري اردن راه ورودي سفارت تونس در عمان را مسدود کردند.

دهها زخمي در تظاهرات الجزاير

در تظاهرات مخالفان دولت در پايتخت الجزاير روز شنبه 22 ژانويه ده‌ها نفر زخمي شدند. بر اساس گزارش‌هاي رسيده، در اين تظاهرات تعداد زيادي از تظاهرکنندگان نيز بازداشت شده‌اند.

به گفته خبرگزاري فرانسه، اين تظاهرات که از سوي "جنبش فرهنگ و دمکراسي" سازماندهي شده بود، به‌رغم عدم اجازه قانوني در الجزيره، پايتخت الجزاير، برگزار شد. تظاهرکنندگان قصد حرکت به سوي پارلمان اين کشور را داشتند که با مقاومت نيروهاي انتظامي مواجه شدند. "عثمان امازوز"، رهبر جنبش فرهنگ و دمکراسي" نيز در ميان زخمي‌شدگان است.

همزمان با اعتراضات مردم تونس، در هفته گذشته در الجزاير نيز تظاهراتي برگزار شد که در آن 5 نفر کشته و حدود 800 نفر مجروح شدند. موفقيت مخالفان در تونس و سقوط دولت بن‌علي، موجي از اعتراضات و نا‌آرامي‌ها در کشورهاي عربي را در پي داشته است.

دويچه وله

برادرمحمد بوعزيزي ، جوان تونسي كه آغازگر انقلاب اين كشور بود،‌ پيشنهاد سرمايه‌داران عرب براي فروش چرخ دستي وي را قبول نكرد.

به گزارش ايسنا، به نوشته روزنامه لبناني السفير، سالم بوعزيزي، برادر محمد بوعزيزي، جواني كه با خودسوزي انقلاب ياسمن تونس را شعله‌ور كرد، گفت كه چرخ دستي محمد كه بر روي آن اقدام به خودسوزي كرده بود، فروشي نيست.

سالم بوعزيزي با بيان اين كه دو تاجر عربستاني و يمني براي خريد چرخ دستي با وي تماس گرفته‌اند، اظهار داشت: سرمايه‌دار يمني 20 هزار دلار براي خريد چرخ دستي فروش ميوه برادرم پيشنهاد داد اما من قبول نكردم.

وي در مورد پيشنهاد سرمايه دار عربستاني نيز تصريح كرد: اجازه ندادم كه هيچ مبلغي را پيشنهاد دهد و همين كه گفت مي‌خواهد چرخ دستي را بخرد، از شدت عصبانيت تلفن را قطع كردم.

برادر محمد بوعزيزي افزود: محال است كه چرخ دستي را بفروشم، همه بدانند كه فروشي نيست و مي‌خواهم آن را به عنوان يادگاري برادرم نگه دارم، اما احتمال دارد روزي اجازه دهم كه آن را به عنوان يك نماد در يكي از ميدان‌ها قرار دهند.

از سوي ديگر، منوبيه بوعزيزي، مادر محمد بوعزيزي، در گفتگو با روزنامه انگليسي اينديپندنت، سران نظام سابق تونس را مسئول خودكشي فرزندش دانست و گفت: پسرم از بانك‌ها و مسئولان خواست كه كمكش كنند و يا اين كه وي را استخدام كنند، اما هيچ كدام به وي توجه نكردند. دولت وي را مجبور به خودكشي كرد چرا كه مسئولان هيچ فرصتي به وي ندادند.

وي با اشاره به اين كه خانواده‌اش فقير هستند و مسئولان گمان مي‌كردند كه اين خانواده هيچ قدرت و تواني ندارد، تصريح كرد: پسرم را از دست دادم، اما هنگامي كه به حوادث و تعداد افرادي كه با نظام بن علي مبارزه كردند نگاه مي‌كنم، به اقدام وي براي خودكشي افتخار مي‌كنم.

ليلي بوعزيزي، خواهر محمد نيز در گفتگو با اينديپندنت با اشاره به اينكه يك پليس زن به محمد سيلي زد، اظهار داشت: مسئولان رفتار بدي با برادرم داشتم و سيلي خوردن از يك زن توهين بزرگي به وي بود.

انقلاب مردمي تونس كه به براندازي نظام ديكتاتوري اين كشور منجر شد، پس لرزه‌هايي را در ديگر كشورهاي عربي و آفريقايي به همراه داشت و موجب شد تا تمامي حكومت‌هاي ديكتاتوري و فاسدي كه سال‌ها خود را به ملت‌هايشان تحميل كرده بودند، احساس خطر كرده و به تكاپو بيفتند. كساني كه سالها سكان نظام ديكتاتوري را در دست داشته و تصور نمي‌كردند روزي اركان قدرت در كشورهايشان با خشم ملت به لرزه بيفتد، اين روزها حتي شبي را از بيم انتفاضه و قيام مردمي آرام و بي‌دغدغه به صبح نمي‌رسانند.

به گزارش ايسنا، عبدالباري عطوان، مدير مسئول روزنامه فرامنطقه‌اي القدس العربي در تحليلي تحت عنوان "تونس و درس فرار امن" مي‌نويسد:

« بسياري از رهبران عرب كه پيگير تحولات تونس به ويژه پس از انقلاب مردمي در اين كشور بودند، اكنون شب و روز براي شكست اين انقلاب دعا كرده و بر تداوم ناامني و افزايش بحران امنيتي در آن حساب باز كرده‌اند، تا به اين ترتيب از دوام حكومت‌هايشان اطمينان حاصل كنند.

اكثريت نظام‌هاي عربي پس از تغيير نظام در عراق از بحران امنيتي اين كشور استفاده نموده و با يك تير دو نشان زدند؛ اول اين كه شب و روز به ملت‌هايشان يادآور شوند ثباتي كه سيستم‌هاي حاكم با وجود ديكتاتور بودنشان محقق مي‌سازند، هزار بار بهتر است و دوم تاكيد اين امر به هم‌پيمان آمريكايي‌شان كه جايگزين اين نظام‌ها، تنش، خشونت، انفجار و افزايش نفوذ گروه‌هاي بنيادگراي تندرو است. اما انقلاب مردم تونس اين ادعا‌هاي بي‌پايه و اساس را رسوا نمود و تاكيد كرد كه امكان تغيير سيستم‌هاي ديكتاتوري فاسد از داخل جوامع و از طريق انقلاب‌هاي مردمي مسالمت‌آميز ممكن است.

درست است كه تونس ويژگي‌ خاص خود را دارد و با ديگر جوامع عربي از نظر وجود طبقه متوسط، سازمان مدني ريشه‌دار و سطح آموزشي تفاوت دارد، اما اين مساله نيز صحت دارد كه تمام دلايل و عللي كه مردم تونس را به انقلاب واداشت، در ديگر كشورهاي عربي نيز وجود دارد.

بحث ما فقط فقر، بيكاري، گرسنگي و نامناسب بودن اوضاع معيشتي نيست، بلكه فساد، چپاول ثروت‌ها، نبود‌ عدالت اجتماعي و آزادي‌هاي فردي و احترام به حقوق بشر نيز هست.

از نظر ما مهمترين مساله‌اي كه مردم تونس با انقلاب خود به اثبات رساندند، شكاف آشكار بين سازمان‌هاي علني و محرمانه امنيتي و ارتش و نيروهاي آن است. كاملا آشكار است كه سازمان امنيتي جانب رئيس جمهور و ديكتاتوري سركوبگر آن را گرفت اما ارتش از مردم جانبداري كرده و هرگز از تفنگ‌هايش براي حفظ نظام و تداوم آن استفاده نكرد.

زين العابدين بن علي، رئيس جمهور تونس همواره بر سازمان امنيتي‌اش حساب مي‌كرد؛ همان سازماني كه از بطن آن بيرون آمد و به صلابت و وفاداري آن اطمينان داشت. تحولات تونس نيز ثابت كرد كه حساب وي به جا بوده است زيرا اين سيستم امنيتي در هدف قرار دادن معترضان بي‌گناه ترديد به خود راه نداد و 80 تن از آنها را كشت و برخي از نيروهايش پس از آن كه از فرار رهبرشان مطمئن شدند، به شبه نظامياني تبديل شدند كه سعي در ايجاد تنش و رعب و وحشت در مناطق مختلف كشور دارند.

جالب است كه تعداد نيروهاي امنيتي در تونس بيشتر از تعداد نيروهاي امنيتي در فرانسه است، كشوري كه جمعيت آن شش برابر جمعيت تونس است و مهم‌تر اين كه تونس داراي پيشرفته‌ترين ابزارهاي سركوب و شكنجه است؛ ابزارهايي كه در كشورهاي اروپايي يافت نمي‌شود.

جزئيات مربوط به ساعات پاياني حكومت بن علي پيش از فرار وي به عربستان همچنان نامشخص است اما آنچه كه تقريبا مسجل شده اين است كه نيروهاي امنيتي تونس زماني كه 5000 تن مقابل وزارت كشور (برجسته‌ترين ركن سركوبگر در تونس) تظاهرات كردند، نتوانستند از رئيس جمهور خود حمايت كنند. آنها دريافتند كه معترضان تونسي اعم از زن و مرد از گلوله نمي‌ترسند.

در چنين شرايطي بود كه رئيس جمهور به ارتش پناه آورد؛ ارتشي كه طي 20 سال به دليل بي‌اعتمادي عمدا آن را تضعيف نموده و در آموزش و تجهيز آن اهمال كرده بود اما با يك حقيقت دردناك‌ غافلگير شد و آن زماني بود كه فرماندهان ارتش نه تنها از مقابله با تظاهركنندگان سرباز زدند بلكه به وي سه ساعت فرصت دادند تا پيش از بستن حريم هوايي تونس را ترك كند.

مطمئنا بسياري از وزيران كشور عرب مقر دايمي نشست‌هاي سالانه خود را كه در آن گردهم مي‌آمدند و درباره‌ نحوه‌ تبادل اطلاعات در خصوص سركوب ملت‌ها و حفظ حكومت‌هاي ديكتاتوري‌شان بحث و تبادل نظر مي‌كردند، از دست داده‌اند. نمي‌دانيم وزيران كشور عرب مقر نشست‌هاي سالانه خود را پس از تونس به كجا انتقال خواهند داد، هر چند عجيب نيست اگر رياض پايتخت عربستان برجسته‌ترين گزينه براي اين مساله باشد نه فقط به دليل اين كه رئيس بن علي آنجا رابه عنوان پناهگاهي امن برگزيد بلكه به اين دليل كه امير نايف بن عبدالعزيز آل سعود، وزير كشور عربستان و معاون دوم نخست وزير اين كشور پيش كسوت وزيران كشور عرب است زيرا سالهاي مديدي است كه در اين پست فعاليت مي‌كند.

وزيران اطلاع‌رساني عرب نيز يقينا رئيس بن علي را از دست داده‌اند، هر چند كه خاطرات خوبي از وي و تعليمات وي جهت بستن دهان‌ها، شكستن قلم‌ها، افزايش كنترل و ايجاد اختلال در پخش برنامه‌هاي شبكه‌هاي ماهواره‌اي دارند.

نظام بن علي سقوط كرد لذا بايد تمامي توافق‌هايي كه در دوره وي و يا زير نظر وي بين وزيران كشور، فرماندهان امنيتي و حتي وزيران اطلاع‌رساني عرب به امضا رسيد نيز ساقط شود. ما همچنين مي‌خواهيم كه مقر دبير كلي وزيران كشور عرب به موزه سركوب و ابزارهاي آن تبديل شود.

مردم تونس كه همه ما را با صلابت، قدرت و پافشاري‌شان براي براندازي حكومت ديكتاتوري غافلگير كردند، ديگر براي استنشاق هواي آزادي، بيان نظرات و انديشه‌هايشان بدون ترس و بيان فساد مالي اعضاي خانواده‌ حاكمشان نيازي به مهاجرت به فرانسه يا اروپا ندارند.

پيش از انقلاب تونس، بيشتر آرمان‌ها و خواسته‌هاي ما در ممانعت از شيوع آفت موروثي شدن حكومت در كنار ديگر خواسته‌هايمان در خصوص دموكراسي وآزادي، منحصر بود اما پس از انقلاب تونس سرنوشت همه نظام‌هاي موروثي در لبه پرتگاه قرار گرفته است.

آنچه كه ديكتاتور‌هاي عرب را در حال حاضر به خود مشغول ساخته نحوه كسب فرصت و زمان بيشتر براي نجاتشان، خارج نمودن هر چه بيشتر دارايي‌ها از كشورهايشان و حفر تونل‌هاي زيرزميني زير كاخ‌هايشان تا فرودگاه جهت فراهم كردن شرايط مناسب براي فراري امن است.»

مقام‌هاي عربستان سعودي گفته اند يک شهروند اين کشور که خود را در استان جنوبي جازان آتش زده بود، جان خود را از دست داده است.

اين مرد سعودي شصت سال داشت و مقام‌هاي دولت عربستان اعلام كرده اند در حال تحقيق در اين مورد هستند که اين مرد چرا خود را آتش زده بود.

گزارش رسانه هاي سعودي حاکي از آن است که اين مرد سعودي، با بنزين خود را آتش زده و در بيمارستان به علت شدت جراحات جان خود را از دست داده است.

اخيرا چندين مورد پديده خودسوزي در کشورهاي عربي ديده شده است. افرادي که خود را آتش زده اند، از اقدام محمد بو عزيزي، جوان تونسي پيروي کرده اند که با آتش زدن خود، جرقه ناآرامي هاي تونس را زد.

محمد بوعزيزي، يک فارغ التحصيل بيکار 26 ساله در تونس به دليل آن که نتوانسته بود کاري پيدا کند، به عنوان يك دستفروش ميوه و سبزيجات مي فروخت.

پليس در ماه دسامبر سال پيش چرخ دستفروشي او را ضبط کرد . در پي اين اقدام پليس، محمد بو عزيزي با ريختن بنزين، خود را به آتش کشيد.

اخيرا شيخ عبدالعزيز آل شيخ، مفتي اعظم عربستان خودکشي از طريق خودسوزي را محکوم کرده است.

بي بي سي

پرويز مشرف، رئيس جمهور سابق پاكستان دولت كنوني كشورش را ناكارآمد خواند و گفت كه بن لادن در مناطق قبيله‌اي شرق افغانستان و تحت حفاظت طالبان است.

به گزارش ايسنا، پرويز مشرف، رئيس جمهور سابق پاكستان حدود 9 سال اولين حكومت نظامي اين كشور را هدايت كرد اما در سال 2008 تحت فشار قرار گرفت و از پاكستان خارج شد.

مشرف اكنون قصد دارد به عرصه سياسي كشورش بازگردد. وي در مصاحبه با روزنامه گلوب اند ميل به بيان ديدگاه‌هايش در مورد شرايط پاكستان و موضوع بازگشت به زادگاهش پرداخت.

سوال: شما بخشي از روند جستجو براي يافتن اسامه بن لادن بوديد، بن لادن كجاست؟

مشرف: نمي‌دانم. اين سوء تعبير وجود دارد كه كل ارتش براي دستگيري بن لادن مستقر شده‌اند كه درست نيست. موضوع اين است كه ارتش در هر جايي كه افراطيون حضور دارند، مستقر هستند. اما با مشاهده فيلمي از او فكر مي‌كنم مي‌تواند در منطقه باجور و ايالت كونار در شرق افغانستان تحت حفاظت طالبان باشد.

شرايط امروز پاكستان را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟

شرايط بدي است. مردم ناراضي نگران و مايوس هستند.اين نتيجه عملكرد يك دولت ناكارآمد است.

از زماني كه شما پاكستان را ترك كرديد، اوضاع بدتر شده است؟

مطمئنا. 400 درصد. ظرف دو سال اقتصاد پاكستان فرو پاشيده و رفاه مردم نيز نابود شده است. اقلام مهم و ضروري براي فقرا چهار برابر گران‌تر شده‌اند. بنابر اين فقر وجود دارد، شغل كمتر است و كارخانجات تعطيل شده‌اند.

آيا مسئوليت اين نوع شرايط مصيبت‌بار در پاكستان را شما مي‌پذيريد؟

خير. در سال 2008 تا زماني كه در قدرت بودم شرايط اجتماعي – اقتصادي مساعد بود. بله در موضوع نظم و قانون مشكلاتي وجود داشت اما افراطي‌گري‌هاي طالبان تا اين حد نبود.

آيا ترور اخير سلمان تاثير، فرماندار پنجاب پايان روند شكيبايي و ليبراليسم است؟

آنچه روي داد يك اتفاق وحشتناك بود. عوامل زيادي در روي دادن اين اتفاق دخيل بوده است. فرماندار پنجاب قانون هتك حرمت به مقدسات را قانون سياه توصيف كرد كه نبايد اين اقدام را انجام مي‌داد.

آيا يك دموكراسي باثبات غير ممكن است؟

آنچه لازم است يك حزب سياسي و رهبري كه بتواند اين روند دموكراتيك را در حرف و عمل متحد كند؛ اتحاد ميان مردم، ارتش و بروكراسي. هر كس بتواند اين سه عامل را در حرف و عمل متحد كند، فكر مي‌كنم مي‌تواند دموكراسي را در پاكستان ايجاد كند.

آيا پاكستان اين چنين رهبري داشته است؟

شما مرا دموكراتيك نخواهيد خواند. من يك نظامي بودم. اما به صورت دموكراتيك انتخاب شدم. اكنون وارد صحنه سياست شده‌ام و اميد‌هاي بسياري دارم.

چرا از پاكستان دور بوده‌ايد: ‌از ترس اين كه با اتهام‌هايتان در دادگاه مواجه شويد يا نگران جانتان بوديد؟

شما به درستي به اين دو دليل اشاره كرديد. اما در حال حاضر هيچ اقدامي عليه من وجود ندارد.

شما به ارتكاب اشتباهات اعتراف مي‌كنيد؟

به پاكستان برويد و از هر شهروند اين كشور بپرسيد كه آيا مرا به ياد مي‌آورند؟ اين جواب سوال را به دست آوريد. بله من بايد به پاكستان برگردم. مردم پاكستان از من مي‌خواهند به كشورم بازگردم چون آنها در حال رنج كشيدن هستند.

تاكنون چند مرتبه از تلاشها براي ترور جان سالم به در برده‌ايد. اين شبيه چيست؟

اين گونه نيست كه صبح از خواب بيدار شوم و فكر كنم كه آيا قصد دارم زندگي كنم يا خير. به مقصدي كه انتخاب كردم اعتقاد دارم. فكر مي‌كنم نبايد تصور كرد كه در هر جايي افرادي قصد انجام اقداماتي عليه شما را دارند. من آزادانه به هر جايي كه بخواهم مي‌روم.

اما دو محافظ امنيتي اكنون پشت در منزل شما ايستاده‌اند.

البته اين بدان معنا نيست كه من نگران هستم.

چه زماني به پاكستان باز مي‌گرديد؟

انتظار يك استقبال خوب را دارم. فقط آن زمان است كه خواهم رفت.

چه اقداماتي بايد انجام شود تا پاكستان از اين بحران خارج شود؟

مشكل اصلي كسري بودجه پاكستان و تعادل كسري پرداختي است. در سال 1999 نيز با شرايط وخيم‌تر از اين نوع شرايط مواجه بوديم اما توانستيم بر آن غلبه كنيم.

آيا شما از اين كه نيروهاي كانادايي فعاليت‌هاي نظامي شان را در افغانستان به پايان مي‌رسانند و از افغانستان خارج مي‌شوند ناراحت هستيد؟

بله فكر مي‌كنم نبايد بدون اينكه شرايط افغانستان را با ثبات كرد از اين كشور خارج شد.

معاون رئيس جمهور آمريكا گفت: گمان مي‌كنم تهاجم سال 2003 به عراق در زمان دولت جرج بوش كار درستي نبود.

به گزارش ايسنا ‌به نقل از صداي روسيه، جو بايدن، معاون باراك اوباما، رئيس جمهور آمريكا طي سخنراني خود در نشست سالانه قانونگذاران دموكرات در واشنگتن اذعان كرد كه واشنگتن تصميم حمله به عراق در سال 2003 را بازبيني خواهد كرد.

از سوي ديگر خبرگزاري فرانسه، اعلام كرد: جو بايدن گفت كه عراق و نهادهاي سياسي آن دست كم يك فرصت برابر دارند كه از آشوب‌هاي سياسي اخير به نحوي مطلوب خارج شوند.

بايدن در جمع قانون‌گذاران دموكرات تصريح كرد‌ كه اگر مي‌توانست تاريخ را به عقب بازگرداند، اين احتمال وجود داشت كه دولت جرج بوش، رئيس جمهور وقت آمريكا عليه صدام ، ديكتاتور سابق عراق وارد جنگ نمي‌شد.

وي خاطرنشان كرد: ماهها ناآرامي و تنش در عراق در پي انتخابات نافرجام ماه مارس نشان داده است كه سياستهاي صادقانه در مواجه با زندگي نوپاي عراقي‌ها شكست خورده است.

بايدن با اشاره به اينكه دولت جديد عراق تلاش مي‌كند، سيستم جديد را حفظ كند، اظهار كرد: اميدوارم منابع غني عراق به اين كشور كمك كند تا به آساني امنيت و سرمايه‌گذاري خود را تامين مالي كنند.

وي افزود: زماني كه نهادهاي غير نظامي ديگر به حمايت ما احتياجي نداشتند كه اين امر تاكنون محقق نشده است، دست كم يك فرصت برابر وجود دارد كه عراق به نحو مطلوبي موفق شود.

بايدن كه پس از نشست سنا در سال 2002 به حمله به عراق راي مثبت داد، همچنين اظهار كرد كه سالها حمام خون و درد و رنج در عراق بسيار پرهزينه بوده و شايد نبايد هرگز اتفاق مي‌افتاد.

وي افزود: آيا اين جنگ ارزش كشته شدن 4 هزار و 439 سرباز را داشت؟ آيا ارزش آن 32 هزار زخمي و 16 هزار تن بود كه تا پايان عمر خود نيازمند مراقبتهاي پزشكي هستند؟

وي تصريح كرد: تنها تاريخ جوابگوي اين پرسش‌ها خواهد بود. اما من به شما مي‌گويم كه اگر به گذشته باز مي‌گشتيم شايد دوباره آن را تكرار نمي‌كرديم.

وي تاكيد كرد: به هر حال ما اين كار را نكرده‌ايم، كاري كه ما دنبال كرديم آغازگرش دولت بوش بود.

بايدن گفت كه وي و اوباما درباره‌ تعهد خود براي خروج نيروهاي آمريكايي از عراق به خوبي عمل خواهند كرد. نيروهاي آمريكايي ماموريت‌هاي جنگي خود را در عراق در اوت سال گذشته به پايان رساندند، اما هنوز حدود 50 هزار سرباز آمريكايي در آنجا باقي مانده‌اند و قرار است تمامي آنها تا پايان سال 2011 از عراق خارج شوند.

انديشكده آمريكايي هريتيج در مقاله‌اي به بررسي علل نفرت مردم روسيه از دولت آمريكا پرداخت.

به گزارش فارس، انديشكده هريتيج در مقاله اي به دلايل وجود احساسات ضد‌آمريكايي در ميان مردم روسيه اشاره كرد و نوشت: پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي احساسات ضدآمريكايي در روسيه براي مدت كوتاهي از بين رفت و در دوران يلتسين (1999-1992) آمريكا و ديگر كشورهاي غربي كمك‌هاي مالي و فني زيادي در اختيار روسيه گذاشتند در اقتصاد اين كشور سياست بازار آزاد را پيش گرفتند كه اين تحولات نتايج متفاوتي داشت؛

- تورم بيش از حد اندوخته‌هاي مردم را از بين برد و مردم خصوصي‌سازي را به مثابه دزدي در نظر گرفتند.
- با اين كه روسيه هيچ‌ گاه تبديل به بازار آزاد تمام عيار نشد اما به طور حتم در دهه 90 ارزش‌ها و آرمان‌هاي غربي جاي خود را در اين كشور باز كرد.

* در ابتداي سقوط شوروي احساسات نسبت به آمريكا مثبت بود كه به سرعت اين حس تغيير كرد

در دهه 90، منابع مالي روسيه كمتر از زمان فعلي بود. صدور منابع طبيعي مانند نفت و گاز نهادينه نشده و قيمت كالاها پائين بود. طي سال‌هاي گذار از اقتصاد دولتي به اقتصاد كمونيستي، به ويژه پس از بحران مالي 1998 در آسيا، ملي‌گرايان شوروي بحث‌هايي مبني بر اين كه غرب ذخاير روسيه را به غارت برده، آن را تجزيه كرده و دامنه نفوذش را از بين ببرد را احيا كردند.
هنگام سقوط كمونيسم احساسات عمومي مردم نسبت به آمريكا اغلب مثبت بود، اما خيلي زود شرمساري، احساس گناه و نوستالژي گذشته جايگزين آن شد.

* مردم توصيه هاي نادرست كارشناسان آمريكايي را دليل فشارهاي اقتصادي مي دانستند

در اواخر دوره رياست‌جمهوري يلتسين ميزان محبوبيت وي بين مردم يك رقمي شده و همراه با آن ديد مثبتي كه بسياري از روس‌ها نسبت به روابط آمريكا و روسيه داشتند نيز از بين رفت. اكثريت مردم معتقد بودند اصلاحات اقتصادي دارايي آنها را به يغما برده و احساس فريب‌خوردگي مي‌كردند و مقامات فاسد و نالايق مشكلات را ناشي از توصيه‌هاي نادرست كارشناسان آمريكايي كه حقوق آنها را دولت آمريكا و بانك جهاني پرداخت مي‌كرد مي‌دانستند.

* برخي از مردم روسيه سازمان‌هاي اطلاعاتي آمريكا را باعث بدبختي خود مي دانستند

ديگراني هم بودند كه سازمان جاسوسي سيا و عوامل نفوذي آن، ميخائيل گورباچف و الكساندر ياكولف، دبيركل كميته مركزي ايدئولوژي حزب كمونيست شوروي (به عنوان پدران ايدئولوژيك فضاي باز سياسي و بازسازي) را مسبب فروپاشي شوروي مي‌دانستند.
اين ديدگاه كه اصلاحات اقتصادي ملهم از غرب و وام‌هاي موسسات مالي كشورهاي غربي طي تلاشي عامدانه براي تضعيف كشور و دسترسي به منابع طبيعي آن به روسيه تحميل شدند، پس از به قدرت رسيدن ولاديمير پوتين شدت و قوت گرفت.

* احساسات ضدآمريكايي باعث اتحاد كشورها عليه آمريكا شده است

در داخل روسيه، از آمريكا به دليل اقداماتش در قبال اين كشور به عنوان دشمن ياد مي‌شود. براي مثال كرملين سياست‌هاي خيانت‌آميز و فريبكارانه آمريكا را مسبب بحران اقتصادي فعلي، كه بيشتر از كشورهاي ديگر روي روسيه تأثير گذاشته است مي‌داند.
به همين صورت در سياست خارجي نيز از ضدآمريكاگرايي براي متحد كردن كشورها عليه دشمن مشترك و ايجاد جهاني چندقطبي استفاده مي‌شود كه در آن روسيه، چين، هندوستان و كشورهاي اقتدارگرا مانند ايران و ونزوئلا دامنه نفوذ آمريكا را محدود مي‌كنند.

* پوتين: ما هر روز بيش از پيش شاهد ناديده گرفتن قوانين بين المللي توسط آمريكا هستيم

مفهوم جهان چندقطبي را چندين سال پيش يووگني پريماكوف رهبر مكتب اروپا-آسياگرايي در سياست خارجي، وزير امور خارجه و نخست‌وزير بوريس يلتسين تدوين كرد.
در سياست‌هاي رسانه‌هاي خارجي و داخلي روسيه از بلاغت ضدآمريكايي استفاده مي‌شود؛ اين مسئله پس از سخنراني پوتين در كنفرانس امنيت مونيخ در سال 2007 كاملاً آشكار شد.
در اين سخنراني پوتين گفت: ما هر روز بيشتر شاهد ناديده گرفتن قوانين بين‌المللي و كم شدن ارزش آنها هستيم . يك كشور، و البته بيش از همه آمريكا، از هر جهت از مرزهاي ملي خود پا فراتر گذاشته است.
اين سخنراني رويه اظهارات بسياري از مفسران و سخنگويان مورد تأئيد كرملين در رسانه‌ها را تعيين كرد.

* خودمحوري مالي منادي پايان رهبري اقتصادي آمريكا در جهان است

پس از تشديد بحران مالي جهاني رهبران ملي روسيه آمريكا را مسبب اين فاجعه دانستند. براي مثال ديميتري ميدويديف رئيس‌جمهور روسيه گفت بحران بواسطه خودمحوري مالي بعضي كشورها ايجاد شده و منادي پايان رهبري اقتصادي آمريكا در جهان است. رسانه‌هاي روسيه نيز اين ديدگاه را در مطالب خود منعكس كردند.

* انزجار افكار عمومي روسيه از دولت آمريكا

سنجش افكار عمومي نشان مي‌دهد ديدگاه‌هاي منفي نسبت به آمريكا كه توسط رهبران روسيه ترويج مي‌شود و سختي‌هاي دوره گذار دهه 1990 تأثير خود را گذاشته‌اند. طبق نظرسنجي انجام شده توسط بنياد "pew " در سال 2009، 62 درصد از مردم روسيه دخالت و تأثير آمريكا را منفي و نامطلوب ارزيابي كردند و 15 درصد نيز آن را مفيد مي‌دانند.
همين‌ طور طبق نظرسنجي "بي‌بي‌سي " 65 درصد از مردم نظر منفي، 7 درصد نظر مثبت داشته و 28 درصد هم نظر خاصي ندارند.