وي با بيان اين‌كه اساسا با ماهيت اين موضوع مشكل دارد، افزود: اين‌كه بخواهيم در مقطع كنوني انتخابات برگزار كنيم،‌ اشتباه است. در واقع قانون ايراد دارد. اين كار بايد بعد از المپيك انجام شود كه رئيس قبلي يا ابقا مي‌شود يا اين‌كه جاي خود را به فرد ديگري مي‌دهد. در اين موقعيت هر كسي بيايد، مهره سوخته است. مثل من كه سال 2007 اشتباه كردم.

حيدري افزود: من يك بار اشتباه كردم، ديگر آن را تكرار نمي‌كنم. اگر بخواهم روزي مديريت بكنم و وارد گود شوم، حتما بعد از المپيك مسووليت را مي‌پذيرم، حتي اگر اين اتفاق هيچ وقت رخ ندهد. بدون فكر كار كردن نتيجه‌اي در بر ندارد. از سازمان تربيت‌بدني هم خواهش مي‌كنم اين انتخابات را برگزار نكند.

ليونل مسي آنقدر محبوبيت دارد كه در انتخاب مرد سال فوتبال جهان از نفراتي چون ژاوي هرناندز و آندرس اينيستا پيشي بگيرد؛ اما در دنياي مجازي اينترنت، محبوب‌ترين بازيكن را كليك‌هاي كاربراني مشخص مي‌كند كه با اشتياق پيگير لينك‌هاي مربوط به شركت در نظرسنجي‌هاي اينترنتي هستند.

اينجا شهرت بازيكنان و اين‌كه در كدام باشگاه مطرح توپ مي‌زنند، ملاك نيست؛ گل‌هايي كه زده‌اند و جام‌هايي كه بالاي سر برده‌اند هم فاقد ارزش براي راي آوردن است و دقيقا به همين خاطر، بعضي مواقع نتايج به‌دست آمده از اين نظرسنجي‌ها غيرواقعي و نامتعارف جلوه مي‌كند. درست مانند انتخاب فرهاد مجيدي به عنوان محبوب‌ترين بازيكن سال 2010 جهان.

سايت فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار فوتبال، فرهاد مجيدي را به عنوان محبوب‌ترين بازيكن جهان در سال 2010 معرفي و عنوان كرد كريم باقري در اين فهرست، بالاتر از ديگر بازيكنان جهان در مكان دوم قرار دارد!

در اين نظرسنجي كه از مدت‌ها قبل شروع شده بود، مجيدي با 63473 راي به عنوان محبوب‌ترين بازيكن جهان شناخته شد و باقري با 63395 راي در رده دوم قرار گرفت. اين دو در حالي با فاصله تنها 78 راي از هم، در جهان اول و دوم شدند كه فاصله نفر سوم اين فهرست با آنها، يعني محمد ابوطريقا از مصر، چيزي در حدود 29 هزار راي بود.

اما از آن جالب‌تر آرايي است كه به ليونل مسي، كريستيانو رونالدو و ديگر چهره‌هاي سرشناس فوتبال داده شده است. مسي به عنوان يكي از محبوب‌ترين چهره‌هاي فوتبالي تاريخ در اين نظر سنجي فقط 7492 راي آورد و تعداد آراي كريستيانو رونالدو، ديگر چهره محبوب فوتبال از آن هم كمتر بود؛ 6038.

مسي و رونالدو با اين تعداد رايي كه از نقاط مختلف جهان به آنها داده شد، در فهرست محبوب‌ترين بازيكنان سال 2010 بعد از مجيدي، باقري و چند بازيكن ديگري كه در كشورهاي خود محبوب‌ترين هستند، اما در جهان ناشناخته، در رده‌هاي دهم و دوازدهم ايستادند. شايد گردانندگان سايت فدراسيون بين‌المللي تاريخ و آمار فوتبال جهان هم خوشحال نباشند از اين كه در نظرسنجي محبوب‌ترين بازيكنان سال 2010، ليونل مسي و كريستيانو رونالدو دهم و دوازدهم شده‌اند، اما به هر حال برآيند چيزي نزديك به 370 هزار راي كاربران اينترنتي اين بوده كه دو بازيكن از ايران و 6 بازيكن از كشورهاي عربي مصر، كويت، سودان، عربستان و تونس رده‌هاي اول تا هشتم محبوب‌ترين بازيكنان سال را به خود اختصاص دهند.

انتخاباتي از اين دست به نوعي تداعي‌كننده نظرسنجي‌هاي برنامه 90 خودمان است.

درست در روزي كه فرهاد مجيدي به عنوان محبوب‌ترين بازيكن جهان انتخاب شد، باشگاه استقلال هم با يك جريمه 30 ميليون توماني كسب اين عنوان را به كاپيتان تيمش تبريك گفت تا مجيدي دو خبر خوب و بد را طي چند ساعت تجربه كند. مجيدي به اين دليل كه در تمرين صبح ديروز باشگاه استقلال غيبت داشت و دليل اين غيبت را به اطلاع كادر فني نرسانده بود، چنين جريمه سنگيني را تجربه كرد.

رضا پورعالي
‌‌ گروه ورزش

عده‌اي بر اين اعتقادند كه وزير ورزش و جوانان بايد آشنا به مسائل كلان ورزش باشد و بتواند مطابق با انتظارات دولت و مردم، اهداف كلان ورزش را محقق سازد.

انتخاب فرد درد آشناي ورزش

شاهرخ شهنازي، رئيس سابق فدراسيون تنيس روي ميز و عضو هيات اجرايي كميته ملي المپيك در اين زمينه به جام‌جم گفت: وزير ورزش و جوانان بايد فردي باشد كه در هر دو حوزه اشراف به موضوع داشته باشد. هر چند از يك نظر ورزش و جوانان با يكديگر در ارتباط هستند و اگر اهداف ورزش به خوبي محقق شود، بخش عمده‌اي از جوانان نيز از اثرات آن بهره‌مند خواهند شد، اما قطعا با توجه به سرمايه‌گذاري‌هاي دولت در ورزش طي چند سال گذشته، فردي بايد در راس اين وزارتخانه قرار گيرد كه بتواند كارهاي آغاز شده در ورزش را به سرانجام برساند.

وي تصريح كرد: يقينا جامعه جوان ايران داراي پتانسيل‌هاي خوب و بالايي است كه بخش زيادي از آن با فراهم شدن امكانات مي‌تواند به شكوفايي رسيده و شرايط بهتري را براي خود در عرصه بازي‌هاي جهاني، آسيايي و المپيك تعريف كند.

اين كارشناس ورزش ايران در عين حال بر اين نكته تاكيد دارد كه با تشكيل وزارت ورزش و جوانان، بحث خصوصي‌سازي بر اساس اصل 44 و منويات رهبر معظم انقلاب نبايد مغفول واقع شود. يقينا اگر خصوصي‌سازي اصولي به مورد اجرا گذاشته شود، ورزش ايران از دولتي بودن صرف فاصله خواهد گرفت و اين مساله بايد مورد توجه جدي قرار گيرد.

محمد آذربرزين از كارشناسان ورزش ايران نيز وزارت ورزش و جوانان را توسعه بخش اهداف كلان توسعه‌اي ورزش كشور دانست و گفت: بي شك ورزش با وزارتي شدن، از سياست آزمايش و خطا فاصله خواهد گرفت و مي‌توان اميدوار بود كه با پرهيز از اشباهات مديريتي، ورزش ايران در رشته‌هاي مختلف و بر اساس تاكيد رئيس جمهور، بر بلنداي قله‌هاي ورزش دنيا قرار گيرد.

وي اضافه كرد: بر اين مبنا، وزير ورزش و جوانان بايد در كنار شاخصه‌هاي مديريتي با مقوله ورزش و كاركردهاي آن نيز به درستي و دقيق آشنا باشد تا بتواند، به انتظارها جامه عمل بپوشاند. به اعتقاد وي اگر مبنا بر شايستگي افراد و كار برنامه‌اي باشد، رئيس جمهور مي‌تواند با انتخابي درست، وزيري را به مجلس شوراي اسلامي معرفي كند كه حركت توسعه‌اي ورزش را تسهيل بخشيده و در عين حال، به دغدغه‌هاي دولت و مجلس در زمينه مسائل جوانان، پاسخ مثبت دهد.

حجت‌الاسلام سيد جلال يحيي‌زاده، عضو كميسيون فرهنگي و رئيس كميته تربيت بدني مجلس شوراي اسلامي، به «جام‌جم» گفت: با تاييد مصوبه تشكيل وزارت ورزش و جوانان در شوراي نگهبان، اين مصوبه از امروز قانوني است و دولت نيز فارغ از اين‌كه مخالف يا موافق آن بوده است، بايد زمينه تشكيل آن را فراهم آورد.

يحيي‌زاده در عين حال با اشاره به اين‌كه هر فردي به عنوان وزير ورزش و جوانان به مجلس معرفي شود، كار سختي را درخصوص اصلاح ساختار ورزش و تغييرات مورد نظر پيش‌رو خواهد داشت، افزود: بي‌شك وزير جديد فرصتي نياز دارد تا اين تغييرات را قانونمند كند، بويژه در رابطه با بحث جوانان كه موضوع مهمي است و نمي‌توان بسادگي از كنار آن گذشت. در حال حاضر همه به دنبال ورزش هستند، در حالي كه وزير جديد در كنار ورزش، نبايد از مقوله مهم جوانان لحظه‌اي غافل باشد. تعيين قائم مقام يا معاوني قوي كه اشراف به كار داشته باشد، در اين مورد مي‌تواند وزير جديد ورزش و جوانان را در ساختار جديدكمك كند.

يحيي‌زاده با تاكيد بر اين‌كه مجلس شوراي اسلامي، هيچ حساسيتي به گزينه‌هاي معرفي شده جهت تصدي وزارت ورزش و جوانان نخواهد داشت، تصريح كرد: نبايد چنين القا شود مجلس حالا كه مصوبه وزارت ورزش و جوانان را به تصويب رسانده، روي وزير اين وزارتخانه نيز نظر دارد. طبيعتا چنين نظري غلط است و مجلس روي هيچ گزينه‌اي حساسيت ندارد و به نظر رئيس‌جمهور در جهت معرفي وزير مربوطه احترام خواهد گذاشت. ما تنها بررسي خواهيم كرد تا مشخص شود وزير معرفي شده مي‌تواند لكوموتيو ورزش را روي ريل خود، به جلو هدايت كند يا خير.

رئيس كميته تربيت بدني مجلس همچنين تمام روساي قبلي و فعلي سازمان تربيت بدني را واجد شرايط براي تصدي وزارت ورزش و جوانان دانست و گفت: بي شك افراد شايسته در ورزش ايران كم نيستند. البته اين به آن معنا نيست كه وزير جديد بايد تمام و كمال روي مسائل ورزش متمركز شده و از موضوع جوانان غافل شود. هر چند كه وزير جديد بايد سوابق ورزشي داشته باشد و از اطلاعات لازم در اين حوزه بهره‌مند باشد، اما يقينا داشتن اطلاعات از حوزه جوانان نيز مهم بوده و نبايد موضوع جوانان زير سايه ورزش مغفول واقع شود.

وي تاكيد كرد: البته اين حرف اين پيام را ندارد كه مديراني خارج از حيطه ورزش و با مقاصدي ديگر به حوزه وزارت ورزش و جوانان ورود كنند. مثل مسائلي كه از گذشته تا به امروز در ورزش مترتب بوده و عده‌اي به ورزش آمده‌اند كه بيش از آن‌كه حضورشان به نفع ورزش باشد، خود از حضور در ورزش منتفع شده‌اند. بديهي است اين نگاه آفتي براي وزارت ورزش و جوانان خواهد بود و معتقدم فردي بايد در راس وزارتخانه جديد قرار بگيرد كه ورزش به حضور وي ببالد.

توجه بيش از حد به پرسپوليس و استقلال سبب شده بود كه بازيكنان تمام آمال و آرزوي خود را در اين دو تيم جستجو كنند، در حقيقت پوشيدن پيراهن قرمز و آبي راه ميانبري بود براي رسيدن به تيم ملي و حتي راهيابي به تيم‌هاي باشگاهي خارج از كشور.

آن زمان يك شعار تكراري هم زياد شنيده مي‌شد، اين‌كه: «هر وقت پرسپوليس و استقلال قوي باشند تيم ملي قوي‌تري هم خواهيم داشت.» اما با گذشت زمان موجي به راه افتاد تا با فوتبال دوقطبي مبارزه كند، مبارزه‌اي كه هدف اصلي آن گسترش فوتبال در تمام شهرهاي ايران و تقويت تمام تيم‌هاي حاضر در سطح اول فوتبال كشور بود تا عاقبت به افزايش كيفيت مسابقات ليگ برتر و داشتن تيم ملي قوي‌تر بينجامد.

برخي باشگاه‌هاي شهرستاني گام نخست را براي ايستادن مقابل فوتبال دوقطبي برداشتند. اول با معرفي خود به عنوان بهترين تيم شهرستاني ليگ، بعد با قهرماني و نايب‌قهرماني در ليگ و جام‌‌‌حذفي و در نهايت خودنمايي در ليگ قهرمانان آسيا با صرف هزينه‌هاي كلان، برنامه‌ريزي بلندمدت و مديريت مطلوب و با ثبات.

دو قطبي قدرت در پايتخت به مرور زمان به سايه رفت، تيم‌هاي ديگر علاوه بر در اختيار داشتن فاكتورهاي لازم براي رسيدن به موفقيت به دليل دوري از حاشيه‌هاي مرسوم فوتبال ما كه در پرسپوليس و استقلال بيشتر ديده مي‌شود گوي سبقت را از رقباي خود ربودند و درست به دليل همين ويژگي‌ها جاذبه بيشتري براي حضور بازيكنان ستاره و آماده ليگ داشتند. پول بيشتر و آرامش تضمين شده بسياري از بازيكنان نامدار را مجاب كرد تا مثل ساليان قبل در روياي پرسپوليس و استقلال نباشند و به اين ترتيب پرسپوليس و استقلال از آن تيم‌هاي قدرتمندي كه روزگاري ستون تيم ملي به حساب مي‌آمدند فاصله گرفتند.

تيم ملي در طول چند سال اخير نه يك باره اما كم‌كم به سوي سنت‌شكني پيش رفت، پيش‌تر 90 درصد فهرست مدعوين تيم ملي را سرخابي‌ها تشكيل مي‌دادند،‌ اما سهميه حضور بازيكنان پرسپوليس و استقلال در تيم ملي با درخشش تيم‌هاي باشگاهي ديگر از يك سو و افت سرخابي‌ها از سوي ديگر از اردويي به اردوي ديگر كمتر شد.

اما در بين مربياني كه در راستاي مبارزه با فوتبال دو قطبي نگاهي متفاوت به ساير بازيكنان آماده ليگ داشتند بدون شك افشين قطبي سردمدار بود،‌ جايي كه در تمام اردوهايش بيشتر از 4 بازيكن از تيم‌هاي قرمز و آبي پايتخت نداشت،‌ بازيكناني كه حتي وقتي دعوت مي‌شدند مثل گذشته تضميني براي حضور مداوم‌شان نبود تا اين كه عاقبت سرمربي تيم ملي با جسارتي كم‌نظير در آخرين تصميم خود پيش از جام‌ ملت‌ها تيمش را با دو بازيكن از پرسپوليس و يك بازيكن از استقلال بست تا به نوعي خطر بزرگي كرده باشد. اين موضوع براي هواداراني كه روزگاري تيم ملي را به واسطه حضور بازيكنان تيم محبوبشان در مالكيت خود داشتند بسادگي قابل پذيرش نبود و همين مي‌توانست محبوبيت تيم قطبي را تحت‌تاثير قرار دهد، اما او ايستاد و ترجيح داد كه پايبند تفكرات خودش باشد تا فضاي حاكم بر فوتبال ما.

انتقاد هميشه و در هر حالتي در فوتبال ما بوده و هست، ‌اين بار هم مستثني نبود، اين كه بازيكنان باتجربه پرسپوليس و استقلال به خاطر بازي كردن در شرايط سخت بيشتر به درد تيم قطبي مي‌خوردند يا اين كه با حضور پر تعداد بازيكنان سپاهان و ذوب آهن در تيم ملي قطب ديگري بر فوتبال ملي سايه افكنده و به جاي دو قطبي بودن تك قطبي شده يا از اين دست، اما با چشمپوشي از اندك اشتباهاتي كه متوجه فهرست منتخب افشين قطبي بود، بايد گفت تمام بازيكناني كه عازم دوحه شدند تقريبا از بهترين‌هاي ليگ هستند و اتفاقا حتي اگر تجربه بازي در تيم‌هاي بزرگ پرسپوليس و استقلال را ندارند، اما تجربه حضور در ميدان‌هاي بزرگ آسيايي همراه تيم‌هاي باشگاهي‌شان را در كارنامه دارند.

همه منتظر شروع جام ملت‌ها بودند تا در ميدان عمل مشخص شود كه تيم قطبي با تمام ويژگي‌هايش چند مرده حلاج است، بازي ايران با غلبه بر عراق، مدافع عنوان قهرماني رونمايي شد و برخلاف پيش‌بيني‌ها نشان از آمادگي و قدرت ملي‌پوشان ما داشت.

بعد از پيروزي بر عراق خيلي‌ها درصدد برآمدند تا به واسطه گل‌هاي رضايي و مبعلي سند پيروزي تيم ملي را به نام پرسپوليس و استقلال بزنند، حتما اگر كريم انصاري‌فرد هم در فصل نقل و انتقالات به پرسپوليس مي‌پيوست حالا پيروزي بر كره شمالي با تك‌گل 3 امتيازي اين مهاجم دليل ديگري مي‌شد براي حمايت از فوتبال دوقطبي، اما واقعيت اين نيست، رضايي و مبعلي مهاجمان تيم ملي هستند و چه وظيفه‌اي غير از گلزني براي يك مهاجم در اولويت است، اگر كمي منصفانه عملكرد تيم ملي را بررسي كنيم آن وقت خواهيم گفت كه از بازي زيباي تك‌تك بازيكنان نمي‌توان گذشت.

سپاهان، ذوب‌آهن، ملوان، سايپا، پرسپوليس، استقلال و بقيه به يك اندازه سهم دارند و اين شايد بزرگ‌ترين تفاوت تيم قطبي با تيم‌هاي ملي در ادوار گذشته است.

در مورد موفقيت تيم ملي در دوحه تا اين مرحله كساني كه تجربه همراهي اين تيم را به عنوان كادر فني دارند نظر جالبي دارند، نظريه‌اي كه اتفاقا مبتني بر فاصله گرفتن قطبي از انتخاب بي‌رويه بازيكنان سرخابي است.

پيش‌تر يعني سال‌هايي كه تركيب اصلي تيم ملي در اختيار پرسپوليسي‌ها و استقلالي‌ها بود، گاهي بازيكناني كه حتي شايسته نبودند جايگاه خود را تضمين شده مي‌دانستند.

همين افراد با ايجاد تفرقه و حاشيه در اردوها باند تشكيل مي‌دادند و تيم ملي از هدف اصلي خود دور مي‌شد. عده‌اي بر اين باورند كه قطبي با شناخت از فوتبال ما كم‌كم بازيكنان كم‌حاشيه را به اردو فراخواند تا تيمش از چنين آفت‌هايي مصون بماند. بازيكناني كه به دوحه اعزام شدند اغلب در چارچوب اين تفكر مي‌گنجند و از معدود دفعاتي است كه تيم ملي ما بدون حاشيه و متحد پيش مي‌رود.

بنابراين شكسته شدن حصار دوقطبي‌ها توسط افشين قطبي چندان هم به ضرر تيم ملي نشده است و بعيد نيست كه با قهرماني ايران در جام ملت‌ها به پايان برسد، به نظر مي‌رسد پرسپوليس و استقلال براي اين كه از قافله عقب نمانند بايد براي بهتر بودن بيشتر از اينها تلاش كنند.