گروه تئاتر آيين حدود يك دهه است كه مشغول فعاليت است. در طول فعاليت چندين ساله، اين گروه نمايش‌هاي متفاوتي را به صحنه برده‌ است. اما در طول سال، 3 ماه را براي دلمان كار مي‌كنيم. نمايش مسافران كوفه نيز از اين دست است. چيزي است كه به آن عشق مي‌ورزيم و جوهره انديشه گروه است كه در طول سال 2 الي 3 ماه را به توليد اين دست از نمايش‌ها اختصاص مي‌دهيم براي دلمشغولي‌ها و دلتنگي‌هاي خودمان و مردم. به طور كلي تئاتر ديني و مذهبي راهي است براي كشاندن مردم به سالن نمايش.

تئاتر مذهبي پتانسيل خوبي براي جلب مخاطب دارد. به اين شكل كه ما مردم عادي كوچه و بازار را به اين وسيله به سالن تئاتر مي‌كشانيم و براي ديدن تئاتر حرفه‌اي تربيت كنيم. در واقع به آنان نشان مي‌دهيم كه هنر نمايش بازتابي از فرهنگ، دين و باورهاي مذهبي‌شان است.

با ما از مدارس، شركت‌ها و ادارات مختلف تماس مي‌گيرند تا بليت كار را پيش خريد كنند. حتي از مردم عادي، بچه‌هياتي‌ها و بسيجيان نيز به صورت انفرادي از نمايش ما ديدن مي‌كنند. حال شما اين جمعيت را در سالن نمايش مي‌بينيد و ممكن است احساس كنيد جمعيت به صورت سازماني از نمايش ديدن مي‌كنند، ولي اين مخاطب و تماشاچي كاملا به صورت خودجوش به سالن نمايش كشانده شده است. يادمان نرود كه اين نمايش يك نمايش سفارشي نبوده است. نمايش مسافران كوفه حرف دل هنرمندان گروه تئاتر آيين است.

اين تجربه‌اي بود كه ما تصميم گرفتيم براي اجراي نمايش مسافران كوفه عملي كنيم. البته ترس اين را داشتيم كه مبادا مخاطب نپذيرد و در مقابل طرح چالش‌هاي بشري واكنش منفي نشان دهد. اما به هر حال يك فعاليت هنري نيازمند جسارت نيز است. خوشبختانه مخاطب نيز در پذيرش اين نگاه جديد واكنشي مثبت نشان داد.

بله، ما فراز‌هايي از اتفاقات مهم تاريخ را انتخاب كرده‌ايم تا بتوانيم در آن مسائل مهم انسان امروز را مطرح كنيم. اتفاقا به نكات بسيار جالبي نيز رسيديم. يكي از اين مسائل مهم و جالب اين بود كه خيلي از مواردي كه مسلم، مرد كوفي و... در گذشته با آن دست و پنجه نرم مي‌كردند مبتلا به جامعه امروز است. اين مسائل چه به لحاظ اجرا، ميزانسن، طراحي صحنه، لباس و... يك كار جديد در تئاتر مذهبي و متفاوت از اجراهاي قبلي گروه به شمار مي‌آيد.

ما در هنر نمايش بين مخاطب و تئاتر قراردادي تعيين مي‌كنيم كه اين جغرافيا جايي است كه فلان واقعه تاريخي رخ مي‌دهد. براي القاي بهتر جغرافيا يا برهه زماني خاص به‌مخاطب سعي مي‌شود به زبان كوچه و بازار آن وقت گويش كنيم. در واقع به اين وسيله به درام يا نمايش، قدمت تاريخي مي‌دهيم.

بله، قطعا براي جلب مخاطب و ارتباط قوي با مخاطب و حفظ اين سبك از نمايش نيازمند يك دگرديسي و نگرش جديد هستيم. به نظر من روايت صرف يك واقعه تاريخي خيلي تاثيرگذار نمي‌تواند باشد. احساس مي‌كنم مباحث عالي بشري و تعميم آن به واقعه عاشورا بايد محور اصلي تئاتر مذهبي قرار گيرد.

هيچ‌كس نمي‌تواند رسيدن به بازي فينال يك تورنمنت را پيش‌بيني كند و طبيعي است كه هر تيمي مثل بايرن مونيخ با نهايت انگيزه براي رسيدن به فينال تلاش مي‌كند.

سال پرماجرايي براي فوتبال آلمان بود. بايرن مونيخ در 2 جام به قهرماني رسيد و به فينال جام سوم هم رسيد. تيم ملي آلمان هم بازي‌هاي خوبي از خود در جام جهاني به نمايش گذاشت و البته بازي‌هاي بوندس‌ليگا هم به شكلي دنبال مي‌شود كه نمي‌توان تيمي را قهرمان امسال دانست.

در حالت كلي، بوندس‌ليگا به 4 دسته تقسيم مي‌شود. در راس تيم‌ها بايرن مونيخ قرار دارد، چون تيم ديگري از نظر اقتصادي به پاي آنها نمي‌رسد و بعد باشگاه‌هايي هستند كه براي رسيدن به بازي‌هاي ليگ قهرمانان و يورو ليگ بازي مي‌كنند. سومين دسته تيم‌هاي ميانه جدول هستند و در آخرين گروه هم تيم‌هايي هستند كه براي بقا بازي مي‌كنند. البته هميشه تيم‌هايي هم هستند كه شگفتي‌سازند و در اين فصل ما فرايبورگ، هانوفر، ماينتز و دورتموند را داشتيم. بايرن مونيخ در اين فصل از ناحيه مصدوميت‌ بازيكنان خود صدمه زيادي خورده و در نيم‌فصل دوم با بازگشت آنها مي‌تواند شرايط بهتري داشته باشد.

من در مورد آمار مطمئن نيستم؛ اما بوندس‌ليگا بازي‌هاي پرگل زياد داشته. درباره بايرن مونيخ بايد بگويم من بازي‌هاي خانگي اين تيم مقابل هانوفر، سن پائولي و فرانكفورت را در ورزشگاه ديده‌ام و اين نظر فن‌گال در مورد تيم خودش صدق نمي‌كند و شايد بهتر باشد او به فكر ايجاد تداوم تركيبي باشد كه ما نظيرش را در رئال مادريد يا بارسا و يا 4 تيم بزرگ انگلستان سراغ داريم. ما هنوز هم براي ارائه تركيب‌هاي تهاجمي در بوندس‌ليگا مشكل داريم و تنها دورتموند در اين فصل توانسته فوتبال تهاجمي را مثل ديگر ليگ‌ها ارائه كند. با توجه به بازي‌هايي كه از دورتموند ديده‌ام، اين تيم شانس زيادي براي قهرماني دارد؛ ولي بايرن مونيخ به دليل تهاجمي نبودن نمي‌تواند با دورتموند رقابت كند.

مانوئل نوير پيشرفت زيادي داشت و مسعود اوزيل و توماس مولر هم خيلي زود خودشان را درعرصه بين‌المللي مطرح كردند؛ اما باستين شواين اشتايگر در بازي‌هاي جام جهاني نشان داد كه به يك بازيكن كامل تبديل شده. او حالا يك بازيكن صددرصد حرفه‌اي است و مي‌تواند به جام‌هاي بزرگي در اروپا دست پيدا كند. او اين توانايي را دارد كه جلوتر از ساير هافبك‌ها بازي كند و گل‌هاي بيشتري به ثمر برساند. او دو جام جهاني خوب را پشت سر گذاشته و آنقدر باهوش است كه با شرايط جديد كنار بيايد.

به نظرم، خود او بايد در مورد حضورش در بازي‌هاي يورو 2012 در اكراين و لهستان تصميم بگيرد. البته او اول بايد در لوركوزن خودش را اثبات كند. براي يك بازيكن ساده نيست كه بتواند در هر زمان كه خودش مي‌خواهد، به اوج برسد.

بعد از يك جام جهاني فشرده سخت بود بازيكنان خيلي زود به شرايط آرماني برسند و هماهنگي لازم با توجه به مصدوميت‌ها ايجاد شود. بازيكنان مهم و سرنوشت‌سازي چون روبن و ريبري مصدوم بودند و فن گال كه خود را مربي كمال‌گرايي در بايرن مي‌داند؛ از نظر تامين بازيكنان مورد نظرش با مشكلاتي مواجه شده است. او بدون ترس از آينده، راهش را انتخاب مي‌كند و ثابت‌قدم پيش مي‌رود و اين براي باشگاهي مثل بايرن مونيخ كه در آن، نظر هر مقامي درباره تركيب نهايي بايد اعمال شود، امر تازه‌اي به حساب مي‌آيد. بايرن مونيخ با فن‌گال مي‌تواند به افتخارات زيادي دست پيدا كند؛ مشروط به آن‌كه ارتباط بين مديريت و مربي بهبود يابد.

اولي هوينس در كنار كارل هاينس رومنيگه و كارل هافنر باشگاه را اداره مي‌كردند و هميشه با بازيكنان رابطه خوبي داشتند. او به بازيكنان در مواقع مقتضي كمك مي‌كرد و حالا كه از تيم رفته، خلأيي در تيم ايجاد شده كه كريستين نرلينگر بايد تلاش كند آن را پر كند.

وظايف مربي و مدير فني تيم كاملا متفاوت است و هركسي كه مربي خوبي باشد، لزوما مدير فني خوبي نخواهد بود و عكس اين موضوع هم صادق است.

كيكر 
مترجم: اميررضا نوري‌زاده

‌سال‌هاست روي سوژه طبيعت كار مي‌كنم. طبيعت هميشه منشأ اصلي كارهايم بوده و تمركزم روي اتفاقاتي است كه در فضاهاي طبيعي رخ مي‌دهد. حالت‌هايي كه در درياها و كهكشان‌ها صورت مي‌گيرد الهام‌بخش كارهايم بودند. من سعي كردم بازتاب‌هاي حسي وقايع طبيعي را با حالت‌هاي دروني خودم تلفيق كنم و روي بومم به تصوير در آورم. هر اتفاقي كه در طبيعت رخ مي‌دهد به نوعي در درون انسان مشابهش ديده مي‌شود، ولي هر هنرمندي بهانه تصويري براي بيان درونيات خود مي‌خواهد و من بيشتر در طبيعت مشابه حالاتم را يافتم. با گذشت زمان كمي از طبيعت فاصله گرفتم و گاهي فيگورهايي كه هم فيگور هستند و هم نيستند به صورت محوي به آثارم راه پيدا كردند. در نمايشگاه قبلي‌ام براي نخستين‌بار بود كه از فيگورها استفاده كردم ولي آنها در اين مجموعه نمايان‌تر شده‌اند. اكنون به مرحله‌اي ميان مرز شكل‌دار بودن و نبودن كارها رسيدم، البته خيلي تاكيدي هم روي بودن فيگورها نداشتم و تاثير چيزهاي مختلفي كه در سال‌هاي اخير ديدم روي بومم هويدا شده است. هنرمند بايد با اثرش صادق باشد و بوم بازتاب تجربيات دروني من است.

نمي‌توانم به طور قطع بگويم پيش رفتن به سمت نقاشي فيگوراتيو در دنيا و در ايران روي آثار من تاثير نداشته مطمئنا به طور ناخودآگاه تاثير خود را گذاشته است، ولي تصميم نگرفته‌ام به دليل مد روز بودن آثار فيگوراتيو، نمودي از فيگورها را در آثارم نشان دهم و با قصد قبلي و به عمد اين فيگورها را وارد كارهايم نكرده‌ام. اگر مي‌خواستم از اين روش استفاده كنم مي‌توانستم بسيار بيشتر فيگورها را نمايان سازم و آثارم شكل‌دارتر بشوند. فيگورها از گذشته هم در آثار من حضور داشتند ولي محوتر بودند الان واضح‌تر و عيان‌تر از گذشته آنها را مي‌بينيم و اين تنها به دليل تغييرات دروني خودم است ولي غير از فيگورها كيفيت رنگ‌ها، جرم، حجم و تنوع آنها نيز تغيير كرده است. رنگين‌تر شدن تابلوها در آثار جديدم كاملا ملموس هستند كه مسلما اين ديگر مد روز نيست و اين خصوصيات در آثارم با من تغيير مي‌كنند.

كلاژها از سايز كوچك شروع شد. هر چقدر تجربياتم در زندگي بيشتر شد احتياج به مواد و فضاي جديد را در كارهايم احساس كردم شايد يك نوع جستجو بود دنبال هر چيزي مي‌گشتم تا درونيات خودم را هر چه بيشتر تصوير كنم. با گذر زمان سايز كارهايم بزرگ‌تر شدند چون انرژي نهفته در من ديگر در سايز كوچك نمي‌گنجيد. پس از سايز، نوبت تغيير در رنگ‌ها بود. رفته‌رفته جرم و حجم رنگ‌ها بيشتر شدند و سپس كلاژها به آثارم راه يافتند. در اين زمان نياز داشتم كه علاوه بر جنبه بصري كلاژها به مفهوم كار هم توجه شود. در كارهاي جديدم فيگورهاي زن و نماهايي از جنين قرار دارند كه پديده زايش را تداعي مي‌كنند درست مشابه همان اتفاقي كه در طبيعت مي‌افتد، دنبال شيء‌هايي مي‌گشتم كه بتوانم ظاهر اثر را با مفهوم آن هماهنگ كنم. به برگ، گلبرگ و خزه رسيدم كه به نوعي منشأ زايش در طبيعت هستند. از آنها در كارهايم استفاده كردم زيرا كه هم بازتاب بصري جالبي داشت و هم به مفهوم و مضمون اثر كمك مي‌كرد و سعي كردم در جاهايي كه تولد زندگي را نشان مي‌دهد و اشكال جنيني نهفته هستند از كلاژها استفاده كنم.

معمولا در نقاشي نگراني پس از اتمام كار پديد مي‌آيد قبل از آن خيلي نگراني وجود ندارد. كنشي است كه در كار بايد صورت بگيرد. انرژي و عشق نهفته كه بايد منتقل شود و اين اتفاق تنها روي بوم صورت مي‌گيرد. پس از اتمام كار مي‌شود اثراتش را ملاحظه نمود ولي من اعتقاد دارم يك تكنيك و روند جديد كاري را در آثار هنرمند در يك مجموعه مي‌توان سنجيد و در عين حال نياز به گذر زمان دارد تا ببينيم قضاوت‌ها چگونه بوده است. خود من هم بايد با اين دوره فاصله بگيرم تا ببينم چه‌اتفاقي رخ داده است. من كاملا صادقانه با اثرم برخورد مي‌كنم و ورود كلاژ به كارهايم روندي بود كه بايد صورت مي‌پذيرفت. اگر اين كار را نمي‌كردم ممكن بود نگران شوم چون شبيه خودم نبودم و حسم را تمام و كمال منتقل نكردم. گاهي در ابتداي ماجرا، تلفيق كلاژها جواب نمي‌داد ولي چون تجربه اولم بود بايد تمرين مي‌كردم تا كار خوب از آب در مي‌آمد و اكنون بستگي به ارتباط مخاطب با اثر دارد.

قبل از اين‌كه تفكر يا تصميم‌گيري در انتخاب رنگ‌ها داشته باشم حسم رنگ‌ها را انتخاب مي‌كند. هر رنگي مي‌تواند براي هر فردي معنا و مفهوم خاصي را القا نمايد. اينها رنگ‌هايي بودند كه بايد در آن دوره خاص در آثارم حضور پيدا مي‌كردند. رنگ از مفهوم اصلي كار جدا نيست بلكه رنگ‌ها در خدمت فرم، مفهوم و سايز اثر حركت مي‌كنند.

بله، بسيار زياد در سال‌هاي اخير فعاليت‌هايي صورت گرفته تا آثار ايرانيان به جهان معاصر معرفي گردد ولي اين‌كه اين عرصه ماندگاري داشته باشد مهم‌تر از معرفي مقطعي است. براي معرفي‌هاي مقطعي گالري‌ها زحمت‌هاي زيادي كشيده‌اند. گاهي بعضي آثار به علت خاستگاه اجتماعي، سياسي و فرهنگي يك دوره مطرح مي‌شود ولي معمولا به علت نگاه ويژه آن مقطع زماني است يا دوره‌اي كه اثر مد روز است ولي اگر كيفيت و ارزش هنري نداشته باشد با گذر زمان فراموش مي‌شود. نقاشان جوان بايد آگاهانه به اين مساله دقت داشته باشند كه كيفيت نقاشي است كه اهميت دارد و كارهايي كه نگاهي عميق به فرهنگ و تاريخ ايران دارند ماندگاري بيشتري دارند.

نقاشي حرف خودش را مي‌زند و احتياجي به استفاده از المان و نشانه‌هاي خاص نيست ولي هنرمندي كه در شرق متولد شده آثار شرقي ارائه مي‌دهد و هنرمند غربي اثر غربي. اگر در دنيايي كه زندگي مي‌كنيم مال آن دنيا باشيم لازم نيست دنبال بهانه‌اي باشيم تا ايراني بودن خود را ثابت كنيم خود به خود اين اتفاق رخ مي‌دهد. من در ارائه آثارم تاكيد نكردم كه كجايي هستم، ولي المان‌ها و نشانه‌هاي شرقي خود به خود در آثارم راه يافته‌اند. ‌ من يك ايراني هستم، در اين سرزمين به دنيا آمدم، در اينجا زندگي مي‌كنم و ايران را بسيار دوست دارم. اگر موتيف ايراني در آثارم ديده مي‌شود مبتني بر تصميم قبلي نبوده و شايد بر پايه صداقتم روي بوم وارد شده است.

مدتي بابت خلق آثارم كمي درگير بودم و كمتر آثار جوان‌ها را ديدم ولي به عقيده من زمان، قضاوت خود را به جاي مي‌گذارد. جوانان امروز بسيار پرشور هستند و نقاشي فيگوراتيو بسيار در جوان‌ها شكل گرفته. زمان لازم است تا فضاوت كنيم كه جوانان اين دوره چگونه كار كردند. بسياري از جوانان تحت تاثير اكسپرسيو هستند و اين مقوله زياد در كارها ديده مي‌شود و آثار كاملا بيانگرا و پرشور، تصوير شده‌اند. حداقل يك دوره 10 ساله زمان لازم است تا ببينيم از اين نسل چند نفر غربال مي‌شوند و چند نفر به زبان شخصي‌شان مي‌رسند.

سال 76 شاهرگ را ساختم. آن موقع ورود به عرصه حرفه‌اي كارگرداني كار بسيار دشواري بود و مشقت زيادي به همراه داشت. من سال‌ها در سمت‌هاي مختلف در سينما كار كردم، مدير توليد، مجري طرح، دستياري كارگردان و خيلي كارهاي ديگر. قبل از فيلم شاهرگ، سريالي را براي تلويزيون به نام سفر به سرزمين ملائك كار كردم كه كار بسيار سنگيني بود و بازيگران زيادي داشت. بعد از آن براي سيمافيلم يك تله‌فيلم 90 دقيقه‌اي كار كردم كه آن موقع به قولي جزو نسل اول تله‌فيلم‌هاي تلويزيوني بود. در كل شرايط توليد فيلم در آن موقع بسيار متفاوت از الان بود و سينماي حادثه‌اي و پرتحرك طرفدار زيادي داشت كه شاهرگ هم از اين حيث مستثني نبود و با توجه به شرايط بد اكران آن موقع، فروش خوبي داشت.

اتفاقي كه در سينماي ايران مي‌افتد اين است كه در ژانري كه كار كني در همان هم تثبيت مي‌شوي و اين شد كه بعد از شاهرگ همه پيشنهاداتي كه داشتم در همان گونه حادثه‌اي جاي مي‌گرفت، آن موقع خيلي شرايط اكران برايم مهيا و ايده‌آل نبود و اين شد كه كار مديريت برنامه‌ريزي را دنبال كردم، تله‌فيلم‌هاي زيادي هم ساختم و ماحصل آن حضور در پروژه‌هاي سنگيني مثل نردبام آسمان، يوسف پيامبر، در چشم باد و شهرآشوب بود تا اين كه فيلمنامه چراغ قرمز با تغييراتي كه به آن وارد شد به مرحله توليد و نهايتا ساخت رسيد.

دلم مي‌خواست با سليقه مخاطب حركت كنم. احساس مي‌كردم سينما همچنان به مفهوم سرگرمي شناخته مي‌شود و چون محتواي فيلمنامه چراغ قرمز در همين راستا بود، تصميم به ساخت آن گرفتم. با اين حال سعي كردم در محتواي كار حرف‌هايي هم نه‌چندان گل درشت بزنم. چراغ قرمز يك فيلم ساده و جمع و جور است و ادعاي خاصي ندارد. از همه مهم‌تر فيلم شريفي است چرا كه سعي نمي‌كند به هر بهانه تماشاگر را بخنداند. لازم به ذكر است كه يك جاهايي از فيلم اصلا طنز نيست و معمايي و حادثه‌اي مي‌شود. در يك كلام سعي كردم ساختار جديدي ايجاد كنم.

اگر در كل به سراغ ژانري با اين محتوا رفتم تنها 2 دليل داشت، يكي اين كه سعي كردم با اين سينما حرفي را زده باشم؛ هرچند خفيف و كمرنگ. ديگر اين كه احساس كردم در شرايط فعلي اكران، تماشاگر اين نوع سينما را دوست دارم.

چراغ قرمز از اين نظر فيلم جديدي است؛ يك اثر معمايي در قالب كمدي. كمدي چراغ قرمز فانتزي نيست و اتفاقا خيلي هم قابل فهم است. من سعي كردم با كمدي موقعيت پيش بروم، نمي‌دانم چقدر موفق بوده‌ام، چون هميشه نگاه فيلمساز به فيلمش با نگاه مخاطب به فيلم متفاوت است. در پايان اكران فيلم است كه مي‌توان به يك جمع‌بندي نهايي رسيد. يادمان باشد هر چيز كه براي من و عوامل سازنده جذاب است، شايد براي مخاطب فيلم جالب توجه نباشد و اين است كه قضاوت در زمان ساخت فيلم بسيار مشكل است. من سعي كردم در پلان به پلان فيلم خودم را به جاي تماشاگر بگذارم كه اگر من جاي او بودم چه دريافتي داشتم.

نه. حرف چراغ قرمز نقد سوءظن در جامعه امروز است. يعني رسيدن به يك قضاوت عادلانه درباره آدم‌ها. سعي ما اين بود كه با زبان طنز به بيننده بفهمانيم كه همه نشانه‌ها نمي‌تواند ملاكي براي قضاوت درباره آدم‌ها باشد. گفتن اين حرف به شكل نصيحت‌وار و جدي راه به جايي نمي‌برد، پس سعي كرديم با روايت قصه مفهوم اصلي آن را هم بيان كنيم. من فيلم مفهوم‌گرايي نساختم ولي با تحقيقي كه داشتيم به اين نتيجه رسيديم كه سوءظن در خانواده‌هاي امروزي بسيار وجود دارد و بايد به آن پرداخته شود. اين حرف را در قالب لايه‌هاي زيرين يك فيلم طنز بيان كرديم.

اين كار فقط از عهده رضا شفيعي‌جم بر مي‌آيد. چون جنس بازي بايد به گونه‌اي مي‌بود كه نقش را به اين سو ببرد. شما مي‌بينيد كه در نماهاي اول معرفي فيلم، شفيعي‌جم خيلي جدي ظاهر مي‌شود و رفته‌رفته شخصيت فهيم به سمت يك كاراكتر نيمه فانتزي سر مي‌خورد. من خيلي راجع به انتخاب بازيگر براي اين نقش فكر كردم و فكر مي‌كنم شفيعي‌جم خيلي خوب از ارائه آن برآمد. در نسخه ابتدايي فيلمنامه شخصيت فهيم حضور پررنگ‌تري داشت.

اتفاقي كه افتاد اين بود كه پوريا خيلي دير به كار ما وارد شد و آمدن او دقيقا زماني بود كه فرداي آن روز كار كليد خورد. قبل از اين انتخاب جدي‌ترين كسي كه به حضور او در اين نقش فكر مي‌كردم، رضا عطاران بود كه نهايتا درگير بود و اين اتفاق نيفتاد. پوريا پورسرخ هم آن موقع سفر بود و فرصتي براي حضور در كار ما نداشت. خوشبختانه هماهنگي لازم انجام گرفت و نقش بهروز به او محول شد. اگر شما فكر مي‌كنيد و به نظر مي‌آيد در نوع بازي او اغراق شده شايد به دليل زمان كمي بود كه بازيگر ما براي رسيدن به نقش داشت، پورسرخ مجبور بود يك شبه كلي مسير را بپيمايد، چون فرصتي در اختيار او نبود. براي خودش هم كار سنگيني بود ولي خب تلاش زيادي كرد و نقش را بخوبي ايفا كرد.

ابتدا راجع به اين سكانس بگويم كه چون اين صحنه در حقيقت اولين معرفي بهروز به تماشاگر بود خواستم خيلي قابل قبول و ساده به نظر بيايد و اين فقط ابراز محبت و علاقه يك فرزند به مادرش بود كه با توسل به يك‌سري از ابزارهاي موسيقي و... پيش رفت. من نيتي نداشتم كه تقليد يا كپي‌برداري داشته باشم و فكر نمي‌كنم چنين اتفاقي هم افتاده باشد. شايد اين ذهنيت براي اين به وجود آمده كه راه ديگري براي معرفي طبقه زندگي بهروز وجود نداشت.

چراغ قرمز يعني توقف در برخي لحظه‌هاي زندگي، يادمان باشد در هر پيشنهاد و وسوسه‌اي توقف كنيم و نگاهي هم به آينده آن داشته باشيم. عدم اين توقف ممكن است مسير زندگي ما را عوض كند. حتي صحنه آخر هم با توقف ماشين عروس پشت چراغ قرمز زندگي تازه‌اي براي كاراكتر اصلي فيلم اتفاق مي‌افتد.

بعضي‌ها اول طرح سه خطي مي‌نويسند و بعد خلاصه 5 صفحه‌اي و بعد خلاصه 15 صفحه‌اي و بعد آن را تبديل به سيناپس مي‌كنند و در مرحله آخر ديالوگ‌ها را اضافه مي‌كنند. من اصولا با ديالوگ‌ها شروع مي‌كنم، نسخه اوليه من تقريبا همان فيلمنامه نهايي است. بعد از اتمام نسخه اوليه، يك مرحله فقط روي ضربآهنگ ديالوگ‌ها كار مي‌كنم كه البته پروسه سخت و نفسگيري است... به شيوه كار ديگران احترام مي‌گذارم، اما روش كاري من اين‌طور نيست. من اجازه مي‌دهم شخصيت‌هاي فيلمنامه نفس بكشند و زندگي كنند و واكنش نشان دهند. بعضي‌ها اين كار را روي كاغذ انجام مي‌دهند؛ من اين كار را در ذهنم انجام مي‌دهم؛ خوشبختانه حافظه بسيار خوبي دارم كه به من خيلي كمك مي‌كند بتوانم همزمان تمام جزئيات كنش‌مندي تمام شخصيت‌ها را در ذهن داشته باشم.

همه چيز كاملا آگاهانه و تعمدي است. به نظر من حضوري به اندازه لازم دارد. بيننده‌ها، راوي را جزو اشخاص فيلم پذيرفتند و منتظر حضور و اعلام نظرش در طول فيلم بودند.

اين ايده را براي شكستن و گذر از بازه‌هاي زماني دراماتيك فيلم طراحي كردم. هر جا تصوير مي‌ايستد ما به زمان گذشته يا آينده مي‌رفتيم. جاهايي كه به زمان گذشته مي‌رفتيم تصوير سياه و سفيد مي‌شد. در يك جاي بخصوص كه عروسي نگار را در 15 سال بعد مي‌ديديم، تصوير سياه و سفيد بود و سپس رنگي مي‌شد.

مضمون اصلي قصه‌ها و واقعيت مرگ آگاهي بود، بعضي وقت‌ها در اين زندگي پرشتاب هر روزه، يك تلنگر لازم داريم تا متوجه چيزهاي كوچكي شويم كه متوجه‌شان نيستيم، وقتي از آسمان يك هواپيما رد مي‌شود ما فقط هواپيما را مي‌بينيم، اما اين توده عظيم آهن در واقع 300 نفر انسان را با خود حمل مي‌كند، 300 دنياي مختلف، 300 تجربه مختلف، من مي‌خواستم آدم‌هاي داخل هواپيما را نشان بدهم نه خود هواپيما را.

دختري به پدرش مي‌گويد بابا نقاشي‌ام را ببين، پدرش مي‌گويد نقاشي‌ات را شب نگاه مي‌كنم. اما شبي وجود ندارد كه پدر بخواهد اين كار را انجام دهد.

نه. فكر نمي‌كنم كه براي كجا مي‌نويسم. فكر مي‌كنم كه چطور بايد بنويسم كه بهترين باشد. نويسنده يك جور نوشتن بلد است. من چه صدهزار تومان بگيرم چه صد ميليون تومان يك‌جور مي‌نويسم. فيلمنامه‌نويسي دكان بقالي نيست كه آدم به اندازه پولش خريد كند. بال پرواز عوامل، اندازه بال‌پرواز كارگردان است. از آنها همان‌قدر كه بخواهي انجام مي‌دهند. وقتي كارگردان كم‌دانش است و اين‌كاره نيست، بقيه هم داشته‌هايشان را عرضه نمي‌كنند.

من و ديگر بازيكنان ايراني شاغل در ليگ برتر امارات در يك عمل انجام شده قرار گرفتيم. طبق توافقات سران فدراسيون و مديران باشگاه‌هاي امارات شرايط به گونه‌اي پيش‌رفت كه هيچ‌كدام از تيم‌ها براي تمديد قرارداد با ما پا پيش نگذاشت و به شكل محترمانه‌‌اي عذرمان را خواستند.

ظاهرا قصد داشتند با استفاده از بازيكنان بومي، استعدادهاي كشورشان را براي شركت در اردوهاي تيم ملي، بيشتر آزمايش كرده و زير نظر بگيرند.

اين را بايد از تك‌تك بازيكناني كه مثل من به ايران برگشتند بپرسيد.

براي من كه خوب شد. چون دوست داشتم اينجا باشم تا بيشتر ديده شوم و شانسم براي دعوت شدن به تيم‌ ملي افزايش يابد. حالا هم فكر مي‌كنم كه از اين بابت درست عمل كرده‌ام.

طبيعي بود كه من پس از سال‌ها دوري از ليگ برتر ايران نتوانم پتانسيل واقعي‌ام را به نمايش بگذارم.

خب چون من 5 فصل در آب و هواي پرفشار امارات كه هم گرم است و هم شرجي فوتبال بازي كرده‌ بودم و حالا در شهري هستم كه سطح ارتفاعش از دريا به مراتب بيشتر از دبي است و...

دقيقا يكي از مشكلات همين بود. اين كه من از ابتداي تمرينات استقلال هم با تيم نبودم و با توجه به اين كه استقلال نيز تمريناتش را دير آغاز كرده بود، مسائلي ايجاد شد تا نتوانم آني باشم كه مورد انتظار بود.

صددرصد. انتظاري كه آدم از خودش دارد قطعا از سايرين بيشتر است و من هم با علم به توانايي‌هايم احساس مي‌كردم كه قابليت‌هاي كمتري را به نمايش مي‌گذارم. از اين بابت هم ناراحت بودم، اما به هر حال بدشانسي‌ها هم دست از سرم برنمي‌داشتند.

آقاي مظلومي اخلاق بخصوصي دارد و تحت هيچ شرايطي بازيكن تحميلي را نمي‌پذيرد يا شايد خيلي سخت آن را قبول كند. البته من با نظر خود او به استقلال اضافه شدم و اين طور نبود كه وي در جريان استقلالي شدن من نبوده باشد. بنابراين در اين كه او به من اعتقاد دارد شك ندارم.

هر بار به خاطر انتشار مصاحبه‌هاي تخيلي بود كه از قول من منتشر مي‌شد و متاسفانه چنين به نظر مي‌رسيد كه من در مورد تصميمات سرمربي استقلال اظهارنظر منفي كرده‌ام، حال اين كه من يك فوتباليست حرفه‌اي هستم و هرگز چنين رويه‌اي را پيش نخواهم گرفت. اگر هم زماني در مورد مساله‌اي سوالي برايم پيش بيايد مستقيما از مسوول اصلي تيم در مورد آن پرس و جو مي‌كنم. من 5 سال با مربيان مختلف در خارج از ايران كار كرده‌ام و شرايط حاكم بر فوتبال حرفه‌اي را به خوبي مي‌دانم.

كاملا حق داشت. چون هنوز برايش مسجل نشده بود كه من آن مصاحبه‌ها را انجام نداده‌ام، اما در جلسه بعد، در تمرين حاضر شدم و سوءظن‌ها برطرف شد.

همه هدف من موفقيت استقلال است و در اين راه از هيچ تلاشي دريغ نمي‌كنم.

اين را من نبايد پاسخ بدهم و قطعا بايد از افشين قطبي بپرسيد.

من فقط اين را مي‌دانم كه مربيگري يك كار سليقه‌اي است و البته خوشحالم كه افشين قطبي به من اعتقاد دارد، ولي نمي‌توانم بگويم كه چرا مرا دعوت مي‌كند‌. هر بار كه دعوت شده‌ام سعي كرده‌ام در خدمت تيم ملي باشم.

گرچه اين تعطيلات فرصت خوبي بود تا كنار تيم تمرين كنم و به هماهنگي بيشتري به لحاظ بدني و تاكتيكي برسم، ولي به هر حال از اين طرف هم براي كمك به تيم ملي فراخوانده شدم و اميدوارم اين مشكل هم در شروع دوباره مسابقات ليگ برطرف شود.

واقعا خيلي ناراحت شدم. اين را از صميم قلب مي‌گويم. فكرش را هم نمي‌كردم. به هر حال باز هم همان حرف كليشه‌اي مطرح مي‌شود كه مربيگري يك امر كاملا سليقه‌اي است و نمي‌توان از كسي خورده گرفت.

مطمئن هستم اگر ميلاد ميداودي مصدوم نبود حالا او هم در جام‌ملت‌ها بازي مي‌كرد. متاسفانه شرايط به يكباره براي استقلال بد پيش رفت، حنيف خط خورد، آشوبي دعوت نشد و منتظري را هم از دوحه برگرداندند تهران.

به هيچ‌وجه! دوست داشتم هم‌تيمي‌هايم اينجا را ترك نمي‌كردند و مشكلات اين‌چنيني پيش نمي‌آمد.

همه سخت هستند و كار دشواري پيش‌رو داريم.

روي كاغذ، عراق اما قطعا وقتي وارد مسابقات بشويم شرايط متفاوت خواهد شد، چون با شروع رقابت‌ها ارزيابي بهتري مي‌توان از رقبا به دست آورد.

فكر نمي‌كنم. به نظر من كره شمالي و امارات تقريبا در يك‌سري موارد نسبت به هم قوي و ضعيف‌تر هستند و در كل براي مصاف با ايران فاكتورهاي مثبت خوبي دارند. اماراتي‌ها گرچه خيلي تكنيكي نيستند، اما از صبر و حوصله خوبي برخوردارند و آن طور كه خبر دارم تدارك خيلي خوبي نيز براي جام‌ملت‌ها داشته‌اند. فكر مي‌كنم كار آساني برابر امارات نداريم.

اين تيم هم مثل كره جنوبي و ژاپن با همان تيم جام جهاني رفته‌اش به قطر مي‌آيد و اين يعني آنها هم عزم‌شان را جزم كرده‌اند تا هر طور شده از گروه صعود كنند. به همين خاطر كره شمالي هم حريف گلوگيري براي ما محسوب مي‌شود. البته با توجه به سوابق فوتبالي ايران در رويارويي با تيم‌هاي شرق آسيا فكر مي‌كنم ما از پس كره شمالي برمي‌آييم.

در فوتبال هيچ چيز قابل‌ پيش‌بيني نيست. شايد همين عراق كه اكثر كارشناسان و خود بچه‌هاي تيم ملي آن را حريف اصلي ايران تصور مي‌كنند در روز مسابقه با ايران خيلي راحت مغلوب بشود و تمام پيش‌بيني‌ها غلط از آب درآيد. روي كاغذ اين تيم با داشتن بازيكنان تكنيكي و فيزيكي مثل نشاط اكرم، هوار ملامحمد، عماد رضا، جاسم كرار و يونس محمود يكي از شانس‌هاي صعود به حساب مي‌آيد. به هر حال ما هم آنها را بخوبي مي‌شناسيم و معتقديم به نسبت ديگر حريفان ايران، حريفي سرسخت به حساب مي‌آيند.

فكر مي‌كنم ايران و عراق به عنوان تيم‌هاي صعودكننده به دور بعد بروند.

قطعا ايران. ما از نظر مهره‌اي شرايط بهتري نسبت به عراق داريم و نفراتمان خوب هستند.

طبيعي است كه آوردگاه امارات يك واقعه فوق‌العاده براي تمامي ما بوده باشد. حقيقت آن است كه تيم‌هاي حرفه‌اي تحت فشار روحي شديدي قرار دارند و كمتر فرصتي براي رهايي از استرس مي‌يابند. فتح اين‌گونه جام‌ها و جشن‌هاي بعد از آن سبب مي‌شود كه براي ساعاتي از استرس رها شوند و نفسي بكشند و اين وضع و وصف‌ ما بعد از قهرماني اخيرمان در امارات هم بود. هيچ‌كس بجز مردان اينتر نمي‌داند در اين چند سال و بويژه فصل گذشته بر ما چه رفته و چه فشاري را متحمل شده‌ايم.

ما فرمول پيروزي‌ها را يافته‌ايم و به همان منوال راه تكرار آن را نيز مي‌دانيم هر چقدر هم كه پيروز و قهرمان شويد، به عنوان يك باشگاه بزرگ وظيفه داريد راهكارهايي را براي بردهاي بعدي بيابيد. اين يك الزام براي باشگاه‌هاي نامدار است و گريزي هم از آن نداريد. بايد به طور مستمر به آينده نگاه و براي آن برنامه‌ريزي كرده و هر جام ممكني را به دست آورد. خود من نيز در اين زمينه هميشه اهداف و آرزوهايي پايان‌ناپذير داشته‌ام.

البته در اين سطح از مسابقات و وقتي رقابت‌ها به چنين مرحله‌اي مي‌رسد، تفاوت زيادي بين تيم‌ها نيست و هر مسابقه‌اي مي‌تواند سخت باشد. درست است كه فينال فصل پيش اين بار 3 مرحله زودتر صورت مي‌پذيرد و اين بسيار سخت است اما به آساني امكان‌پذير بود كه ما به جاي بايرن به بارسلونا، رئال مادريد يا منچستريونايتد بخوريم. در آن صورت آيا كارمان سخت‌تر نمي‌بود؟ ما نهايت احترام را براي بايرن قائليم اما مجبوريم مثل فصل پيش همه توان‌مان را براي غلبه برآنها به كار گيريم و در چنين راهي گام برداريم.

او بي‌نياز از توصيف است و كيفيتش را به درستي و به‌طور كامل نمي‌توان توصيف كرد. گاهي از سرعت عمل و توانايي‌هاي او شگفت‌زده مي‌شويم. در عين حال اتوئو تنها مرد ممتاز ما نيست و ما بازيكنان كارساز متعدد ديگري هم داريم كه هر يك مي‌توانند اينتر را از گذرگاه‌هاي سخت عبور بدهند. با اين وجود من از همكاري با اتوئو و همبازي بودن با وي لذت مي‌برم.

من و ساير برزيلي‌هاي اينتر (جوليو سزار، مايكون و كوتينيو) از آمدن لئوناردو راضي بوده و از آن حمايت كرده‌ايم اما نه فقط به خاطر هموطن‌بودن با وي بلكه به اين دليل كه پيشينه و توانايي‌هاي فني وي را در اين ورزش مي‌شناسيم. شايد سابقه او در مربيگري اندك باشد اما فوتبال را خوب مي‌فهمد و فكر مي‌كنم مشكلي براي تطابق سريع با شرايط موجود نداشته باشد. تنها و مهم‌ترين راه اوجگيري‌ ما وحدت و اتحاد بين نفرات تيم و حمايت از سرمربي منتخب باشگاه است. چيزي كه سزار و مايكون هم در مصاحبه‌هاي اخير خود به آن اشاره داشته‌اند.

سايت فيفا 
مترجم: وصال روحاني

ما با شالكه در بازي‌هاي جام حذفي فقط به نيمه نهايي رسيديم و در بازي‌هاي جام جهاني هم در رتبه سوم قرار گرفتيم و شانس‌هاي خوبي را براي قهرماني از دست داديم.

در مورد مقام نايب‌قهرماني كه با شالكه در بازي‌هاي فصل قبل بوندس‌ليگا به دست آوردم اصلا ناراحتي در كار نبود، چون به واسطه آن توانستيم به بازي‌هاي ليگ قهرمانان راه پيدا كنيم. ما در فصل قبل در بيشتر فصل در صدر بوديم، ولي در نهايت اين بايرن بود كه قهرماني را از آن خود كرد. ما براي قهرماني در فصل قبل برنامه نداشتيم و همين باعث شد در هفته‌هاي آخر قهرماني به بايرن برسد.

واقعا تلخ بود. ما در بهترين روزمان نبوديم و مثل ديگر بازي‌هاي جام جهاني ظاهر نشديم. اگر در آن بازي پيروز مي‌شديم در برابر هلند شانس زيادي براي قهرماني داشتيم. در بازي‌هاي جام حذفي هم اگر مي‌توانستيم بايرن را در نيمه‌نهايي شكست دهيم قهرمان مي‌شديم، ولي در آنجا هم مثل تيم ملي شانسي براي اين كار نداشتيم.

بله، چون قبل از بازي‌ها رنه آدلر مصدوم شد و من به عنوان دروازه‌بان شماره يك آلمان درون دروازه ايستادم و به اين ترتيب توانستم خودم را دراين جايگاه تثبيت كنم.

اين بيشتر به خاطر عملكردم در جام جهاني بود و توانستم در بازي‌هايي كه برگزار شد نظرش را جلب كنم.

خودم هم اين طور فكر مي‌كنم. رنه آدلر در بازي‌هاي يورو 2008 در تركيب تيم بود و انتخاب دروازه‌بان ديگري به عنوان جانشين آدلر در حالي كه آلمان با او به فينال رسيده بود كاري منطقي نبود. او به عنوان يك كانديداي احتمالي به من نگاه مي‌كرد و من براي اين كه بتوانم خودم را به او اثبات كنم به زمان نياز داشتم.

من چند عكس‌العمل را به خاطر دارم، اما مهم‌ترين آنها متاسفانه تلخ‌ترين آنهاست. در بازي نيمه نهايي روي ضربه سري كه پويول زد من جاگيري خوبي داشتم، اما ضربه او به شكلي بود كه نمي‌توانستم كاري انجام دهم و گرفتن آن ضربه محال بود. به ياد آوردن خاطرات جام جهاني حتي پيش از بازي‌ها هم براي ما مشكل بود. در تمرينات قبل از بازي‌ها يادم مي‌آيد كه فيلم بازي نيمه نهايي مقابل ايتاليا 2006 را نگاه مي‌كرديم و وقتي به بازي در وقت اضافه رسيديم تلويزيون را خاموش كرديم. در آن روز از خودم مي‌پرسيدم آيا امكان دارد خاطره 4 سال قبل به نوع ديگري امسال تكرار شود.

پاسخ به اين سوال سخت است، چون به نظرم براي پيشرفت در فوتبال حدي وجود ندارد. من هميشه به خودم مي‌گويم كه بايد بهتر شوم و هر اشتباه و هر بازي مي‌ تواند اين موضوع را جدي‌تر از قبل كند.

من معتقدم هر بازيكن بايد هميشه خودش را ارزيابي و سعي كند نسبت به فصل قبلش بهتر بازي كند. من از هم‌اكنون مي‌دانم هرگز به حد مطلوب صددرصد نخواهم رسيد.

اگر ما بتوانيم به روند فعلي خود ادامه دهيم، شايد يكي از آن تيم‌ها باشيم. ولي دورتموند در اين فصل عالي بوده و فوتبال كاملي ارائه مي‌كند و بايرن مونيخ با اين كه تا به حال نتيجه خوبي نگرفته، اما در پايان فصل به اين بازي‌ها خواهد رسيد.

بايد واقعگرايانه با مساله برخورد كنيم. بايرن مونيخ در سال‌هاي اخير هميشه در نيم فصل دوم بهتر نتيجه گرفته است و شانس زيادي براي اين كار دارد.

من در مورد مسائلي كه مربوط به باشگاه‌هاي ديگر مي‌شود، اظهارنظري نمي‌كنم.

من توجهي به اين خبرها ندارم و چيزي كه براي من مهم است ادامه بازي‌هاي خوب در بوندس‌ليگا و برد در مقابل آوگسبورگ در بازي‌هاي جام حذفي است كه با قرعه سختي در اين بازي‌ها مواجه هستيم.

من تا سال 2012 با اين باشگاه قرارداد دارم و هنوز در اين مورد تغيير عقيده نداده‌ام و واضح است كه بايد سال بعد هم در شالكه بازي كنم.

من قبلا در اين زمينه صحبت كرده‌ام و حرف تازه‌اي براي گفتن ندارم.

چرا كه نه، او امتيازهاي زيادي دارد كه من از آنها بي‌بهره بوده‌ام. امير با 193 سانتي‌متر قد، فيزيك بدني بهتري از من دارد. او اكنون در 20 سالگي تجربه‌هاي خيلي بيشتري نسبت به چند سال پيش من اندوخته است و از امكانات تمريني بهتري استفاده مي‌كند. علاوه بر اين، بدشانسي‌هاي من در استفاده از مربي نصيبش نمي‌شود. در حقيقت امير، علاوه بر استفاده از تجربه من، مربي بزرگ الجزايري جديد تيم ملي را هم در اختيار خواهد داشت تا بتواند به يك دونده بزرگ در دوهاي نيمه استقامت آسيا تبديل شود.

زماني به راحتي مدال‌هاي دوهاي نيمه استقامت و استقامت به دوندگان ما تعلق مي‌گرفت، اما باور كنيد در سال‌هاي اخير و با ورود قهرمانان عالي آفريقايي به تيم‌هاي كشورهاي عربي حوزه خليج‌فارس، موفقيت در اين رشته‌ها در حدي غيرقابل تصور دشوار و تقريبا دست نيافتني شده است.

اين سومين بار بود كه در عمر حرفه‌‌اي خود، بلال منصور را گرفتم. يك بار در المپيك، اگر اشتباه نكنم يك بار ديگر در فنلاند و اين بار در گوانگجو. او سياهپوست بسيار قدرتمند و سريعي است و ما براي موفقيت در برابر قدرت و سرعت ذاتي او ناچاريم از مزيت نسبي خود، يعني برخورداري از عنصر غيرت استفاده كنيم.

بله. من فعاليتم را از تيم جوانان ذوب‌آهن شروع كردم و تاكنون 8، 9 سال است كه براي اين باشگاه مي‌دوم. مطمئنا روزي در همين باشگاه هم به فعاليت خود پايان خواهم داد. البته در جمع‌آوري چهره‌هاي شاخص دووميداني به باشگاه كمك مي‌كنم.

خوشبختانه بله. اساسا من هيچ موقع به پول و شرايط مالي كاري نداشته‌ام و كار خود را كرده‌ام. من با دل خود مي‌دوم و موفقيت را در بهره‌گيري از استعدادم كه دويدن است دنبال مي‌كنم. تنها استعداد من دويدن خوب است، هميشه خدا را شكر كرده‌ام و ورزشكار كم‌توقعي بوده‌ام، البته اين را خود نبايد بگويم و شما مي‌توانيد در اين مورد از فدراسيون بپرسيد.

من هم پاداش مدال طلا و هم مدال نقره خود را گرفتم اما در مورد خانه هنوز خبري نشده است. در حقيقت حواله را تحويل صندوق حمايت از قهرمانان و پيشكسوتان ورزشي داده‌ام تا ببينم ان‌شاءالله قرار است چه اتفاقي بيفتد. البته هم در استان اصفهان و هم چهارمحال و بختياري، تقديرهاي جداگانه‌اي از من به عمل آمد كه جاي تشكر دارد.

من دانشجوي كارشناسي تربيت بدني دانشگاه اصفهان هستم و خوشبختانه در آنجا همه رفتار بسيار خوبي با من دارند. مديريت آن دانشگاه از افرادي فهميده و ورزشدوست شكل گرفته كه مطمئنم مشكل نصرآزاداني را هم بخوبي رفع مي‌كنند و او را با آغوشي باز به دانشگاه برمي‌گردانند.

علاقه من به راديو بر مي‌گردد به دوران كودكي و از زماني كه نمايش جاني دالر از راديو پخش مي‌شد و من به اتفاق شوهر عمه‌ام با دقت به نمايش‌هاي راديويي گوش مي‌داديم. گاهي اوقات به سفارش شوهر عمه‌ام كه فلج هم بود از مهم‌ترين اتفاقات نمايش نكته‌برداري مي‌كردم. همه اين عوامل باعث شد تا زماني كه خودم وارد اين عرصه شدم ابتدا با تئاتر شروع كردم و هميشه علاقه‌مند كار در راديو بودم.

در ابتدا احساس مي‌كردم به چشم يك غريبه به من نگاه مي‌كنند، اما كم‌كم دوستان قديمي‌ام را در راديو ديدم و به فضاي گرم و صميمي راديو عادت كردم.

در راديو اين‌طور نيست، همه نوع نقش بازي مي‌كنم؛ ايراني، كلاسيك، خارجي و گاهي هم در يك نمايش چند نوع نقش متفاوت بازي مي‌كنم.

به قول همكارانم در راديو، صدايم حالت انعطاف‌پذير دارد و مي‌توانم با اين صدا هم نقش پيرمرد، هم صداهاي كارتوني و هم جوان را بازي كنم، گاهي با صدايم سه نوع صداي متفاوت پيرمرد را مي‌توانم تقليد كنم.

شايد به دليل ظاهري كه دارم چون اين ظاهر باعث مي‌شود، كار گريمورها راحت‌تر شود و اين نوع گريم به من كمك مي‌كند بهتر بتوانم نقش‌هاي تاريخي بازي كنم. اما حضورم در سريال‌هاي تاريخي به اين معنا نيست كه نتوانم نقش‌هاي ديگري را بازي كنم، بلكه من خيلي به نقش‌هاي متنوع علاقه دارم، اگر فرصت بيشتري به من داده شود، بهتر مي‌توانم توانمندي‌هايم را به نمايش بگذارم.اما فرصت برايم خيلي كم بود و حمايتي هم از من نشد كه بتوانم بعد از اين همه سال به آن جايگاهي كه بايد برسم.

سر تئاتر هملت با آقاي شريفي‌نيا همبازي بودم، در آنجا لباس روحاني به تن داشتم كه به نظر آقاي شريفي‌نيا ظاهر و گريم من مناسب بازي در سريال‌هاي تاريخي بود به همين دليل مرا به آقاي ميرباقري معرفي كردند و من در سريال امام علي(ع)‌ نقش طلحه را بازي كردم.

نقش من قرار بود جزو 60 نقش اصلي باشد، اما در تيتراژ پاياني قرار گرفت. در كل آقاي ميرباقري خيلي به من كمك كرد و آن خاطره خوب امام علي(ع)‌ باعث همكاري دوباره من با سريال مختارنامه نقش خادم عبيدالله بن زبير شد.

من در اتاق گريم بودم تا براي بازي آماده شوم كه ناگهان ديدم آقاي ضرغامي و آقاي رئيس‌جمهور وارد اتاق گريم شدند و من در كمال ناباوري با حضور اين عزيزان غافلگير شدم و اين بهترين خاطره‌ام از سريال مختارنامه بود.

ما از لحاظ كيفيت نمايش راديويي مشكلي نداريم و در سال‌هاي اخير اتفاقات خوبي در جهت بهبود وضعيت توليد نمايش افتاده است، اما از لحاظ شرايط هنرمندان تنها راه‌حل اين است كه كار بيشتري توليد شود تا هم هنرمندان مشغول كار باشند و هم از لحاظ مالي بتوانند نيازهاي زندگيشان را برطرف كنند.

بيماري‌هاي نوروژنتيك به گروه بسيار گسترده و متنوع از بيماري‌هاي عصبي گفته مي‌شود كه به دليل تغييرات و جهش‌هاي ژنتيكي بروز مي‌كنند. چراكه هر فرد در سلول‌هاي خود 50000 ژن دارد. اين در حالي است كه تصور مي‌شود نيمي از اين ژن‌ها در تشكيل بافت‌هاي دستگاه عصبي مركز، تكامل و همچنين عملكرد آن دخيل هستند.

دليل بروز بعضي بيماري‌هاي عصبي مانند بيماري هانتينگتون،‌ آتاكسي‌هاي نخاعي ـ‌ مخچه‌اي، SMAها، بيماري شاركو ماري نوث يا بيماري دوشن صرفا بروز جهش در ژن‌هاي مسوول آنهاست، اما در برخي بيماري‌هاي ديگر مانند بيماري آلزايمر و MS.، در كنار استعداد ژنتيكي عوامل محيطي ديگري هم دخالت كرده و سبب بروز بيماري مي‌شوند.

در جلسات مشاوره ژنتيك اگر محاسبه شد كه ميزان خطر براي زوجين در مورد بروز يكي از اين بيماري‌ها بالاست ممكن است توصيه شود از ازدواج منصرف بشوند. اگر امكان تشخيص دقيق بيماري وجود داشت و همين طور امكان تشخيص قبل از تولد متفاوت خواهد بود.

متاسفانه براي بسياري از بيماري‌هاي نوروژنتيك و نورومتابوليك درمان قطعي وجود ندارد. با درمان‌هاي علامتي و حمايتي مي‌توان تا حدي به آنها كمك كرد، اما براي معدودي از اين بيماري‌ها درمان موثر وجود دارد. درمان‌هاي شيميايي تخصصي، درمان با آنزيم‌هاي جايگزين كه با روش مهندسي ژنتيك توليد مي‌شوند، پيوند مغز استخوان، يا پيوند سلول‌هاي بنيادي ازجمله اين روش‌هاي درماني محسوب مي‌شوند. هرچند استفاده از تمام اين روش‌ها بسيار پرهزينه بوده و در دسترس همگان هم نيست.

اگر عامل بروز بيماري‌ها مشخص نشده باشد هم، با ارزيابي بروز و تكرار يك عارضه در يك خانواده مي‌توان معلوم كرد كه آيا بيماري ارثي ـ‌ ژنتيكي است يا خير؟ معمولا پزشكان و مشاورين ژنتيك با ترسيم شجره خانوادگي و علامت‌گذاري روي افراد مبتلا مي‌توانند معلوم نمايند كه بيماري ارثي است يا خير و با كدام نوع الگوي وراثتي انتقال مي‌يابد. با اين يافته‌ها مي‌توان تقريبا به طور دقيق معلوم كرد چه كسي در آينده در معرض خطر است.

البته به درمان‌هاي جديد اشاره شد، اما اميد اين است كه در آينده‌اي نه‌چندان دور بخصوص با استفاده از ژن درماني بسياري از اين بيماري‌ها معالجه بشوند، اما ذكر اين نكته در اينجا ضروري است كه استفاده از چنين درمان‌هايي مستلزم وجود افراد خبره و فناوري‌هاي بسيار دقيق و پيشرفته است كه اميدواريم شرايط براي آن مهيا شود.

طبيعي است كه احساس بسيار خوبي را تجربه كرده باشم. قريب 50 روز به خاطر 2 آسيب‌ديدگي از ميدان دور بودم و اين مساله برايم بسيار سخت بود و دلم براي حضور مجدد در ميدان پر مي‌كشيد. اضافه بر من، مايكون، ميليتو و زانه‌تي نيز تازه به صحنه برگشته‌اند و آنها هم مشكل مصدوميت داشتند. بديهي است كه همه ما از اين بازگشت همراه با قهرماني و فتح يك جام معتبر تازه بسيار خوشحال باشيم. ما هم خوب بازي كرديم و هم خوب نتيجه گرفتيم و اميدوارم اين قهرماني تازه يك نقطه‌عطف براي ما در اين فصل و شروع بازگشت‌مان به جاده موفقيت بوده باشد.

او گناهي نداشت. وي تازه به تيمي پيوسته بود كه نفراتش در ماه‌هاي اخير با انواع مشكلات و مصدوميت‌ها رودررو شدند. حتي آشنا شدن صرف و اوليه با ساختار اينتر و چرخه‌هاي كار در آن نيز براي يك مربي تازه به چند ماه وقت نياز دارد و بنيتس اسپانيايي با شرايطي اضطراري ناشي از غيبت نفرات كليدي تيمش مواجه شده بود. معتقدم اگر ما نفرات بازگشته اينتر تا پايان فصل با مشكل تازه‌اي روبه‌رو نشويم، مي‌توانيم تيم را به فرم و شرايط مطلوب فصل گذشته برگردانيم و طبعا جانشين بنيتس هم برخلاف ماه‌هاي گذشته مي‌تواند با گروهي منسجم كه نفراتش از نو در اختيارند، كار كند و بهره‌هاي اين قضيه را بگيرد.

نمي‌دانم، اميدوارم كه چنين باشد. آنچه در موردش ترديدي ندارم، عزم خودم براي فتح جام‌ها تا سرحد امكان از زمان حرفه‌اي‌‌شدنم و شروع حضورم در مسابقات بزرگ اين رشته ورزشي است. با اين اوصاف من و ساير برزيلي‌ها جام جهاني نوزدهم را هم فقط با هدف فتح جام آغاز كرديم. بعد از ناكامي‌ در آفريقاي جنوبي انتقادات زياد و غيرعقلايي و غيرقابل پذيرشي از كارلوس دونگا شد، اما انگار از ياد برده بودند كه ما طي حدود 4 سال سرمربيگري وي در تيم ملي برزيل جام كنفدراسيو‌ن‌ها و كوپا آمريكا را برده بوديم و چندان باختي هم نداشتيم و دونگا خوب مي‌دانست با هر مسابقه چطور طرف شود. باور او و همه ما بازيكنان تيم اين بود كه در آفريقا حداقل به فينال مي‌رسيم و اين را كمترين دستاورد خود مي‌دانستيم. با اين اوصاف لابد متوجه مي‌شويد كه شكست در جمع 8 تيم مرحله پاياني در برابر هلند چقدر براي ما دردآور بوده است. آن واقعه بسيار بد هم سپري شد و حالا من، مايكون، لوسيو و كوتينيو ـ برزيلي‌هاي اينتر ـ بسيار اميدواريم كه در كنار ساير نفرات سله‌سائو (برزيل)‌ در سال 2011 كوپا آمريكا را از نو فتح كنيم و مهم‌تر از آن براي قهرماني در جام جهاني 2014 كه ميزباني آن با خود ما است،‌ دورخيز كنيم.

يكي از اهداف اصلي‌‌ام چون صحبت‌مان به تيم ملي برزيل كشيده شد،‌ حفظ پيراهن ملي تا سر حد امكان است و در اين راه نحوه حضورم در ميدان طي سال 2011 از نهايت اهميت برخوردار است. من واقعا آرزو دارم با پيراهن برزيل فاتح جام‌جهاني 2014 شوم زيرا در اين سطح هيچ هدف و جايزه مهم‌تري از جام جهاني وجود ندارد. درس‌‌هاي برگرفته از جام جهاني 2010 براي اين كه در سال 2014 نتايج بهتري بگيريم، بسيار به كار مي‌آيد. آن چه در آفريقا به ما تفهيم شد و درسي است كه بويژه در دو سه دهه اخير مفهوم و صحت بيشتري يافته، اين است كه در اين سطح هيچ چيز قطعيت ندارد و هيچ تيمي مطمئن به پيروزي و قهرماني نيست و برعكس هر نتيجه‌‌اي متصور است. اگر اين را باور داشته باشيم و در همين راستا حركت كنيم قهرماني در جام جهاني خانگي مقدورتر خواهد شد زيرا به هر حال ميزباني مزايايي دارد كه به هيچ روي نمي‌توان كوچك و كم‌تاثير شمرد.

من نيز چنين اعتقادي ندارم. در زمان جام‌جهاني بعدي 34 ساله خواهم بود كه براي دروازه‌بانان سن بالايي به حساب نمي‌آيد بلكه نزديك به سن پختگي محسوب مي‌شود. قدر مسلم اين كه من در ماه‌ها و سال‌هاي پيش‌رو با تمام وجود خواهم كوشيد و يقين دارم مانو منه‌زس (سرمربي تيم ملي برزيل)‌ هر كس را كه شايسته‌تر باشد فراخواهد خواند.

دليل آن بسيار ساده است. از يك سو او بعد از ناكامي دونگا در جام جهاني 2010 قصد داشت كارش را با آزمودن جوان‌ترها و به واقع ساختن آينده تيم ملي آغاز كند و نه رويكرد مجدد به آزمايش پس‌داده‌ها و از طرف ديگر خود من نيز همان‌طور كه قبلا گفتم حدود 2 ماه مصدوم و از ميدان دور بودم و براي اينتر هم بازي نمي‌كردم.

بله، منه‌زس مدت كوتاهي بعد از انتصابش به عنوان سرمربي برزيل به قصد گفتگو با لژيونرهاي كشورمان سفري به اروپا كرد و به باشگاه‌‌هاي آنان سرزد و به اينتر هم آمد. او در آن روز به من، لوسيو و مايكون اطمينان داد كه هيچ مانعي فراروي ما براي بازي مجدد در تيم ملي برزيل وجود ندارد و سرنوشت در دست خود ما است و كافي است در بازي‌هاي اينتر خوب و آماده ظاهر شويم تا او ما را دعوت كند.

خب، شما هيچ دليلي براي ترسيدن يا نگراني نداريد. مي‌توانيد خيلي راحت هر سوالي كه داريد مطرح كنيد.

بله، مجبور بودم آن نوار صدا را سريعا ضبط كنم، ولي حالا مي‌توانيم به راحتي با هم گفت‌وگو كنيم.

شايد اگر در زمان ديگري اين سوال را از من مي‌كرديد، مي‌گفتم خير، خير من فقط براي يك فيلم تازه چنين كاري مي‌كنم. اما مدتي قبل، براي 4 تا از فيلم‌هاي قديمي‌‌ام كه در تلويزيون ساخته بودم، صحبت و آنها را تجزيه و تحليل كردم. اين فيلم‌ها قرار است در يك بسته تركيبي وارد بازار دي‌وي‌دي شوند. وقتي اين كار را انجام دادم، ديدم كار جالب توجهي است و چندان سخت هم نبود. پس دليلي وجود ندارد كه نخواهم اين كار را انجام دهم.

خب مي‌دانيد، من دوباره با كارهاي قديمي و همكاران قديمي‌ام ملاقات تازه‌اي داشتم و دوباره به آنها و كارهايي كه كرده بودم فكر كردم. فكر كردن در اين باره كه قبلا چه كاري كرده‌اي و يادآوري مشكلات و تجربيات قديمي كه داشته‌اي، شما را به خاطرات تلخ و شيرين گذشته برمي‌گرداند. وقتي چنين كاري را انجام مي‌دهي، فرصت آن را پيدا مي‌كني كه به كارهاي اوليه‌ات برگردي و آنها را در شرايطي دوباره تماشا كني كه صاحب تجربيات بيشتري شده‌اي، خب، چنين چيزي هيجان‌انگيز نيست؟

نه خيلي زياد. به صورت طبيعي چنين فكري نمي‌كنم. اما هميشه چيزهاي خاص و ويژه‌اي هست كه فكر شما را به خودش مشغول مي‌كند و به خودتان مي‌گوييد اين يا آن ديالوگ مي‌توانست بهتر از اين باشد و يا اين كه فلان صحنه را مي‌شد بهتر از اين كار كرد. اما در كل، هيچ وقت به اين موضوع فكر نكرده و اعتقاد نداشته‌ام كه پيش خودم بگويم فيلمي را مي‌خواهم به صورت ديگري بسازم. علتش هم اين است كه شما هر فيلمي را بنا بر اقتضا و ضروريات زمان ساخت آن كارگرداني كرده‌ايد و آن نوع ساخت، مربوط به همان دوره و زمان است. اگر قرار باشد اين وضعيت را از حالت طبيعي آن تغيير دهيم، اوضاع نابساماني پديد مي‌آيد.

صادقانه بگويم، اگر برخي شرايط خاص وجود نداشتند شايد خيلي از فيلم‌هاي من امكان ساخت و توليد پيدا نمي‌كردند. بنابراين، فكر مي‌كنم پاسخ ساده به پرسش شما ـ كه اتفاقا پرسش خوبي هم هست ـ يك نه بايد باشد. فكر نمي‌كنم بنا به صورتي كه گفتيد اين فيلم ـ و همچنين تعداد ديگري از فيلم‌هايم ـ را نمي‌ساختم. شما طرح‌ها و فيلمنامه‌هاي خيلي زيادي داريد كه مي‌خواهيد بسازيد، ولي هميشه اتفاقاتي رخ مي‌دهد كه مانع از انجام اين كار مي‌شود.

قبل از آن كه فيلم بخواهد به موضوع اعتياد بپردازد، به بهانه آن بحث درد و رنج را مطرح مي‌كند. به همين دليل است كه مي‌گويم مطرح كردن موضوع الكل مطرح كردن اعتياد به آن نيست، بلكه از طريق آن به بررسي درد و رنجي پرداخته مي‌شود كه استفاده از آن، آن را ضروري مي‌كند. اين درد و رنج آدم‌ها را وادار مي‌كند كه دوباره به سراغ آن بروند. مشكل دو تا از كاراكترهاي اصلي قصه فيلم، همين مساله است.

پاسخ به اين سوال كمي مشكل است، زيرا دو فيلمي كه اسم برديد فقط درباره خوشبختي و خوشحالي آدم‌ها نيستند. خوشبختي معادله‌اي است كه در ارتباط با خيلي چيزها معني و مفهوم پيدا مي‌كند. با خلق يك فضاي خاص در هر فيلمي كه مي‌سازم، به دنبال مطرح كردن مسائل و مشكلاتي هستم كه مردم عادي با آن دست به گريبان هستند. مي‌خواهم به عمق مساله‌اي كه مطرح مي‌كنم برسم، تا بتوانم تحليل درست‌تري ارائه كنم. در قصه دو فيلم اخيرم شما با يكسري پيچيدگي‌هاي متنوع سر و كار داريد و آدم‌هايي را مي‌بينيد كه بعضي‌هايشان شاد و برخي ديگر غمگين هستند. آنها نيازها و احتياجات متفاوتي دارند و من تلاش مي‌كنم درباره اين احتياجات صحبت كنم. براي همين، شما نمي‌توانيد بگوييد در آنها خواسته‌ام به شكلي اختصاصي چيزي مثل خوشبختي يا خوشحالي را به تصوير بكشم، زيرا اين كلمات به تنهايي و به خودي خود معني خاصي ندارند.

از نظر تكنيكي فكر مي‌كنم اين شيوه ساخت براي قصه فيلمنامه‌هايي كه داشتم بهتر و مناسب‌تر بوده است. انرژي و محتواي دروني قصه ـ و حتي رنگ‌هايي كه در فيلم مورد نياز بود ـ ايجاب مي‌كرد كه به اين شيوه كار شود. از اين نوع كار خيلي راضي هستم و فكر مي‌كنم در آينده هم بيشتر از آن استفاده خواهم كرد.

خب، طبيعي است كه فيلم به فيلم تصميم‌گيري در اين رابطه تغيير كند. حال و هواي دروني هر فيلمي تعيين‌ مي‌كند كه چگونه بايد ساخته شود. تحت هر شرايط مشخصي، يك فيلم سينمايي جلوي دوربين مي‌رود و من هم مثل هرفيلمساز ديگري، بايد تابع اين شرايط باشم.

صادقانه بگويم، من سخت مشغول كار هستم و فرصت زيادي براي فكر كردن درباره جوايز سينمايي ندارم. چيزي هم درباره فيلم‌ها و آدم‌هايي كه نامزد دريافت اسكار و گلدن‌گلوب مي‌شوند نمي‌گويم. وقتي جايزه‌اي مي‌گيري، مطبوعات توجه ويژه‌اي به تو نشان مي‌دهند و اين چيز خيلي خوبي است. مي‌دانيد، ما فيلم مي‌سازيم و در درون اين نمايش باشكوه شركت داريم. هيچ‌يك از ما جزو آن راهب‌هاي روانكاوي نيستيم كه در بلنداي يك كوه زندگي مي‌كنند. در ضمن، فراموش نكنيد كه آدم‌هاي زيادي درگير توليد يك فيلم سينمايي هستند. پس همه توقع دارند كه نامزد دريافت جايزه شوند و دريافت آن براي همه خوب است. ولي وقتي شما يكي از اين مجسمه‌ها را نگرفتي، معني‌اش اين است كه تو يكي از آنها را نگرفته‌اي! در پايان روز وقتي همه اين مراسم‌ها تمام شد، ما دوباره به كار فيلمسازي مشغول مي‌شويم. اصل قضيه اين است كه ما براي تماشاگرانمان فيلم مي‌سازيم تا تجربه‌هاي جديدي كسب كنند. كل مساله همين است و بس.

واقعيت امر اين است كه آدم خيلي خوب و راحتي هستم و دوست دارم كه با روزنامه‌نگاران درباره هر چيز و موضوعي صحبت كنم، اما بعضي وقت‌ها آنها درباره چيزهايي بسيار كم‌اهميت و احمقانه صحبت مي‌كنند يا حالتي پرخاشگر دارند. در چنين اوضاع و احوالي چه بايد كرد؟ البته من به ديدگاه ديگران احترام مي‌گذارم، ولي مصاحبه كردن فوت‌و فني دارد كه طرف مقابل بايد آن را رعايت كند.

منبع: رويترز
مترجم: كيكاووس زياري

اين جايزه براي من معنا و اهميت بسيار ويژه‌اي دارد، زيرا رابطه من با اسپانيا رابطه‌اي بسيار قديمي است. ماجراي اولين رمان من به نام «لئوي آفريقايي» در آندلس آغاز مي‌شود و آندلس در تاريخ تمدن بشري جايگاه ويژه‌اي دارد. آندلس جايي است كه تمدن‌هاي عربي، اسلامي، اسپانيايي، اروپايي، مسيحي و يهودي با هم تلاقي پيدا مي‌كنند و من اكنون با اين شرايطي كه در جهان برقرار است، احترام ويژه‌اي به جايگاه آندلس در تاريخ جهان مي‌گذارم.

بله. من شخصاً طرفدار نظريه جنگ ميان تمدن‌ها نيستم. حتي اگر اين جنگ در عالم واقع وجود داشته باشد، ما بايد با آن مقابله كنيم. اين سرنوشت محتوم جهان نيست، زيرا ذات روابط ملت‌ها براساس جنگ نيست. وضعيتي كه اكنون وجود دارد، يعني ستيز ميان تمدن‌ها، امري غيرعادي است و بايد از آن گذر كنيم. انسانيت از گذشته به ما رسيده و وظيفه ما است كه آن را به آينده برسانيم و اين امر با جنگ ميان تمدن‌ها تحقق نمي‌يابد.

اروپا بايد يك نمونه ارائه كند، زيرا قابليت حل اين مشكل را دارد. ولي من يقين دارم كه ما به گفت‌وگوي تمدن‌ها اعتقادي نداريم. ما بايد مدام اين موضوع را به مردم و مخصوصا جوانان گوشزد كنيم كه همزيستي مسالمت‌آميز امري است كه بايد به آن رسيد و هميشه در طول زندگي از آن حرف زد.

چرا. شايد كمي خيالي باشد، اما ما امروز به چنين چشم‌اندازي نيازمنديم. جهان امروز به لحاظ مادي كاملا تغيير پيدا كرده، اما به لحاظ معنوي و ذهني پيشرفتي نكرده است. در عصر حاضر هم بايد به اين فكر كنيم كه همه زمين، يك سرزمين واحد است و همه انسان‌ها يك سرنوشت واحد دارند.

بله، البته غرب ارزش‌هاي خوب هم دارد، اما در قرون اخير در روابطش با ديگران به اصول پايبند نبوده است. به عبارت ديگر، مثلا انگليس به همان شيوه‌اي كه در كشور خودش عمل مي‌كرده و به ارزش‌ها و اصول احترام مي‌گذاشته، در هندوستان رفتار نكرده است. يا فرانسه‌اي كه در الجزاير يا ماداگاسكار خود را بروز داد، همان فرانسه‌اي نيست كه در كشور خودش است. بلژيك در بلژيك با بلژيك در كنگو متفاوت است يا آمريكا رفتار درستي با كشورهاي آمريكاي لاتين يا ديگر نقاط دنيا ندارد.

مثلا در همه جا! ارزش‌ها ي انساني را بايد براي همه درنظر بگيرند، نه فقط براي خودشان.

آن حمله مقدمه رنج و مصيبت بيشتر مردم و آغاز جنگ‌هاي فرقه‌اي در عراق بود. من بسيار متاثر شدم. چيزي كه در عراق طي اين سال‌ها ديدم مسلما مرا ناراحت كرده است.

بگذاريد داستاني را براي شما بگويم. يك روز از يك روستايي مي‌پرسند كدام‌ يك از فرزندانتان را بيشتر دوست داري. روستايي مي‌گويد: «آن فرزندم را كه مريض است تا وقتي خوب شود و آن ديگري را كه رفته بيرون تا وقتي بازگردد.» و من هم همين پاسخ را مي‌دهم. وقتي مشكلي در لبنان پيش مي‌آيد، من احساس مي‌كنم بيشتر لبناني هستم و وقتي در اروپا بحراني به وجود مي‌آيد فكر مي‌كنم بيشتر اروپايي هستم.

اميرحسين بلاغت
جام‌جم